Nå blir det enkelt å halda varmen

Klår himmel i dag frå morgonen av. Det er det same som  at her er kaldt.  Ikkje meir enn 5g® då eg var ute for å hente den veden eg burde tatt inn før eg la meg i går. Men litt frisk morgonluft gjer bare at ein vaknar raskare til. Sjølv med innkjøpt oppfyringsved er det hest vanskeleg å få fyr. Opptenningsbrikkettane hjelper heller ikkje mykje, men omsider vart det gang på sakene. Etter god fyring eit par dagar er temperaturen i stove og kjøkken oppe i 19g® og det er til å leva med. Men det skal bli betre. Nå litt før 9 kom dei to som fekk på plass pumpa i cisternen. Denne gongen er det varmepumpe og air kondisjon dei har som oppdrag.   Fyrst og fremst er det varmen seinhaustes og tidleg på våren me er ute etter.  Avfukting er truleg og ein nyttig ting.

 

Etter jobb inne, venta jobb ute. Godt eg hadde fått tak i ny stige, for i dag fekk me bruk for den til meir enn ein takjobb. Ein skikkeleg kladuns av ei uteeining til varmepumpa skulle på taket, ute av syne er det beste for noko estetisk oppleving kan ein vel knappast seie ei sik pumpe er. 

Røyrane til og frå var godt gøymde dei og etterkvart. 

Etter litt finpuss der røyrar og leidingar går gjennom veggen er jobben gjort. Når det gjeld betjening av pumpa takka eg nei til instruksjon på italiensk.
, for det ein svart bil forbi med ein mann som tuta og vinka. Det var representant for Vigil Nova. Det kostar, men det får våge seg. Nå har me hatt mange innbrot og vil ikkje ha fleire. 2 er mange, ikkje sant? Me har vel ingen garanti mot innbrot med vaktselskap nå heller, men det at ubedne gjester ikkje får arbeide så lenge i fred må vere bra.

Elles oppdagar eg heile tida nye ting som har forsvunne. Eg trur ikkje det er bare det at eg er dårlig til å leite. Men for å snu litt på det, så kostar det eigenandelen av forsikringa å få fornya både det eine og det andre.  Det er bare det at eg trur aldri eg fell inn i vanen med å fare rundt og handle  inn att det ein at har handla fleire gonger. 

Det vart ikkje med bare den eine takjobben i dag. etter å ha fylt gass på bilen der teljeverket på litrar gjekk fortare enn teljeverket for pris tok eg turen frå San Michele til San Vito. I styret i dag med montering av både det eine og det andre var eg så uhepen at eg trødde på brillene. Eine glaset sprakk og ramma var ikkje heilt god den heller. Optikaren som er i slekt med kona til Clemente vart oppsøkt. Me var akkurat i gang med med å finne passande innfatning då telefonen min ringde. Det var Gian som eg har prøvd å få tak i. Han snakkar ikkje engelsk, og då er det jo ikkje lett. Optikaren derimot snakka bra engelsk. Kunne eg anna gjere då enn å gje han min telefon for å gjere avtale for meg kor eg kunne møte Gian. Om 20 minutt på AGIP på vegen til Carovigno. Eg måtte bare takke for meg, men lova å kome tilbake for briller på fredag. 
Gian kom til AGIP og etter nokre kilometer kjøring, halvannan times arbeid med finjustering og oppdatering av hardware så er eg rett og slett på nett.  

Eg gledar meg, og ho der heime gledar seg utruleg nok og. Tenk for ein fred i stova ho har når eg er vekke.
lt kan feirast med mat for den som er glad i det som kan puttas i munnen.

Har til gode å ikje få god PIZZA hos dei tre trufaste på Brodway, San Vito dei Normanni