Avbrekk i Italiaopphaldet

Det vart eit avbrekk i Italiaopphaldet denne sommaren. Svigermor Sofie, som siste åra har budd på sjukeheim i Ølen, døde 23. juli i ein alder av 89 1/2 år. Anne Marie reiste først av oss to heim frå Puglia 18. juli, dagen før heimreise for dei 6 Reisetingane me hadde på besøk. Alt dagen etter, dvs 19. kom det nytt innrykk, denne gongen bare 2, men einkvan måtte jo vere der og ta imot. Sissel og Reidar tok på seg å kjøre heim Giottilinen då me fekk invitasjon til <daniela sitt bryllup. Bryllup 10. august og jobbstart 13. august går ikkje så godt sman om ein skal rekne forsvareg tempo nordover.  Tysdag føremiddag 23. juli tok ekspedisjonen med Sissel og Reidar  ut på veg nordover. Seinare på dag fekk eg telefon om at Sofie hadde fått fred, og då var det bare å skaffe seg reisedokument nordover med passande fly. 

Opelen er parkert på Aeroporto Brindisi Salentino til torsdag 1. august når eg kjem nedover att.  Merkelig med flybillettar. Dersom Anne Marie skulle vore med på same fly som meg nedover, ville enkeltreise kome på meir enn det doble av den tur retur billetten eg har.  Me reiser frå Sola samstundes, men medan eg har helst korte fristar ved flybytte i Amsterdam og Roma får ho ikkje mindre enn 5 timar til å gjere seg kjendt på Kastrup. Eg rekk opp til Villa Felizia for å gjere klar for ankomst nr 2 for Anne Marie denne sommaren. Det har vore ei intens tid siste veka, så 2 snaue veker i Puglia på tampen av sommarferien skal bli bra.

Fyrverkeri og eit himla leven

20. juli 2013

Med iskald drikke i glaset, skugge frå taket over frukostbordet, litt svalande vind og like over 30 grader kan vel livet knappast bli betre. Ikkje uroa deg nå, det er vatn. Vatn av eiga kjelde, ca 135 meter ned i bakken får ein tak i grunnvatn av beste kvalitet. For den del kunne me visst godt tatt opp konkurransen både med Imsdal, Olden, Voss, BonAqua og Isklar.

Eg forstår det slik at det er gode temperaturar heime og, og bra er det. Kvifor skal vel me her sør stikke av med all varmen?

Turen til Bari lørdag ettermiddag gav fangst. 2 stk Vigrestbuar vart resutatet. 

Trass lang reisedag fekk me lagt inn besøk til Taverna di Pascalone Latiano.

Korleis smakar det med esel er eit sterkt påtrengjande spørsmål. Me fekk svar på det etter prøv og kjenn metoden.

I tillegg til eselkjøt fekk me med oss feiring av Santa Margerita, skytshelgenen til Latiano. Opptog og lufting av helgen til full korpsmusikk. Fyrverkeri, tivoli, boder med Jærdagsvarer, lys, lyd, eit himla leven. Den elles tilsynelatande så døde og dystre byen Latiano hadde vakna av dvalen. Når me skulle betale for oss på Pascalone rista kelneren på hovudet.  Signore, sa ho. Etter å ha konferert med signore kom ho tilbake med rekninga: 15 euro. Me var verken svoltne eller tyrste når me for heimover til nystrigla Cda Coltura.

Ei veke går fort for fort

Ei veke går fort, altfor fort. Ikkje meir enn eg har henta gjestene på flyplassen,så har eg jamman avlevert dei og. At det gjekk fort tydar på at det har vore gildt. Dette var nemlig slike gjester ein skulle ynskje ikkje ville gå. Det var som eit heilt crew for organisering av fest var komen til husar. Ikkje bare det, skikkeleg koselege gjester kvar og ein av dei.

God norsk mat vart stelt i stand av rutinerte hender. Norsk røykelaks, norsk røykt aure, spekeskinke, salami, fårepølse, reisdyrpølse, flatbrød frå Vigrest, ein fantastisk salat med vannmelon var bestilt hos Sofie, (ho som held orden på Livar til vanleg), eggerøre av kortreiste egg frå Livar sin hønsefarm, foccacia frå forno a legna, marinerte småpoteter og ikkje minst ekte rømmegraut frå Varhaug. (Fjordland)

Eg har sikkert gløymt eitt og anna slik som sursild, tomatsild og brunost. Men det gjer ikkje noko, for det vart attgløymt i kjøleskapet og kom aldri så langt som til bordet. Me får glede oss over det sjølv når me først har frakta det med oss hit.

Underteikna har gjort mykje for fyrste gong. Me kjenner jo sitatet for førte gang for første gang det giver mang en småting rang. Geir syngjande karaoke på restaurant, har nokon høyrt om det før?

Love, love, love var debutsangen. Skal eg leggje til at me var einaste gjestene akkurat då? Nei, eg syns ikkje det er nødvendig.

Utanom feiring av perlebryllup fekk gjestene med seg Ceglie Messapica, Ostuni, Lecce, Alberobello og Martina Franca. Av andre attraksjonar kan nemnast Auchan og IperCoop Brindisi.

Marked i Ceglie var suksess. Sjølv fekk eg kjøpt mine første tåsandalar. Ikkje kva som helst altså, dei hadde eit lite italiensk flag på og då passa dei meg ekstra godt. Ny pengetaske i ekte marokkansk plast fekk eg og tak i. Kortbukse med prøverom på fortauet, dei som kom forbi fekk bare snu seg vekk tenkte eg om dei vart plaga av å sjå ein middelaldrande velfødd nordmann i onnikken. Buksa vart kjøpt den, og sidan har eg budd i den. Den eg hadde med heimefrå måtte pensjonerast. Eit digert hol tvert over kneet vart for drygt sjølv for meg.

I går reiste Anne Marie heim på grunn av alvorleg sjukdom i familien. Når gjestene, Marit, Olav Johan, Åse Marie, Bjørn, Jorunn og Ingeborg reiste i dag vart eg putt aleine. Planlagt aleine opphald er ok. Det same vil eg ikkje seie om situasjonen akkurat nå. Skulle gjerne ha planlagt alt, men kan hende er det best at me ikkje kan ta styring på alt sjølv.

Med gjestene vel avlevert på Aeroporto Brindisi Salentino sette eg meg føre å få ordne nokre praktiske saker. Pensjoniststolen vår, poltrone marone vil ikkje opp i oppreist posisjon lenger. Eg la den over på magen og fann ut at treramma under var grunnen til problemet. Tok nokre bilete og fann fram kvittering. På butikken var det lite spørsmål anna enn at dei ville kome for å sjå. Med den uvisse som gjeld pr nå om vidare opphald vart det til eg bad dei ringe første veka i august. 
Neste punkt på fikselista var Per-Camper. Å kjøre bubil på småvegane mellom olivenlundane er meir enn ei utfordring. I fjor auka den utvendige dekoren ganske så merkbart. Proff boning tok heldigvis det verste. Nå har eg lært, og har unngått kjøring med bubilen så langt som råd er. Men så skjedde jo det som måtte skje. Bilen er så og seie heilt på topp, endåtil service har den fått. Men så må eg flytte den for å gje plass til ein lastebil med 3 kubikk sand. Under eit tre som dessverre ikkje er høgt nok, høyrer eg knaselydar frå taket. Lukkeligvis var det bare eit endedeksel for markisen og det er det dekselet eg skal til Per-Camper for å få.

Sliping av eit par ekstar nøklar til ny hengelås på porten tok eg i Ceglie, faktisk der låsen vart kjøpt i oktober ifjor. 
Mellom alt det andre har vaskemaskinen gått ein del rundar i dag. Alt av sengeklede er reint og tørt. Det kjem vel med for i morgon får eg nytt innrykk av gjester. Sissel og Reidar kjem med fly til Bari via Riga. Dei skal hentas der 18:00. Halvannan time tek det å reise dit. Kanskje eg tek ein dag som turist på strekninga San Vito Bari. 
Då trur eg det er tid for kveldsbad/nattbad. Bassenget er nå oppe i 29 grader. Truleg på tide å kople frå soloppvarminga, blir sikkert meir bakterieaktivitet når temperturen stig.

Vennligsinna invasjon frå Hardanger

12. juli 2013

Dagen for invasjon er komen. Heldigvis veit me om det. Heldigvis er dei vennligsinna dei som vil innta Contrda Coltura. 6 stk frå slekta Reisæter er venta med fly til Brindisi fredag kveld kl 22:00.

Siste par dagane har me tatt store tak for å vera klar. Lukkelegvis var det slik at det meste av det ein treng fylgde med då me kjøpte huset. Her var sengklede og handklede. Me kunne ha starta B&B så lett som bare det. Litt lite gryter, men med noko medbrakt heimefrå og litt innkjøp har me det me treng. Koking på gass set ikkje så store krav til plan botn på kokekara. Eit romsleg og godt kjøleskap kjem og vel med. Ekstra 10 cm bredde gjev plass til ei uendelig mengde mat og drikke. Invasjonsstyrken frå Hardanger, Seim og Bergen skal gjerast ære på med nybaka brød frå den vedfyrte bakaromnen. Kva godsaker dei elles skal få seier eg ikkje meir om.

 

Sterk jobbsøknad levert: Grillkonge

Kveldssete 

Medan me ventar på påbygg brukar me det me har. Me har jo ein bubil som tente som transportmiddel for alskens stort og smått for både oss og andre meir eller mindre heil og halvitalienarar. 2 av soveplassene i bubilen er innrekna når me har telt opp kor mange me kan finne akseptabel plass for. Dei som hamnar i bilen får det ikkje dårlegare enn dei inne i huset. Med vifte i taket og ei anna bordvfte som vender luftstraumen mot senga har me erfaring for at det går fint sjølv i 10 gr meir enn dei rundt 30 me har her nå.

Avtale med tilsynsmann i boks

10.juli 2013

Dagane går fort. Fortare enn fort. Men framleis ligg ein heil Pugliamånad framfor oss. Her er nok å henge fingrane i. Bassenget viste seg å vere større enn eg hadde trudd. Sikkert best å gjera noko meir med grunnen under før det får stå permanent, dvs medan me er her og har det i bruk. 

4-5 timar å montere, deretter ca 20 timar å fylle med vatn frå eigen brønn. Pumpa får litt av ein jobb når 24000 liter vatn skal opp i dagslyset, men det går nå greitt.

I går snakka eg med Guido. Han kom her i lag med yngste bror i syskenflokken. Han tek frå nå av over når det gjeld alt stell av land under og rundt oliventrea. Han tek seg og av hausting og sørger for pressing av olje. Pruning eller beskjæring må ein leige folk til å gjere, det skjer kvart 5. til 6. år.  Som lønn får Clemente den olja som ein klare å vinne ut, minus ein del olje vi som eigarar skal ha. Det er visst ein vanleg måte å organisere oljerelatert verksemd på når eigarane ikkje sjølv kan få arbeidet gjort.

Clemente ville ta seg av grasveksten på tomta frå huset og opp mot vegen. Ei gåve som som takk for at han får ta seg av nedre del aveigedommen. Eg tenkjer han med glede takkar ja til litt betaling for dei 4 – 5 timane han har brukt. Hadde nok tenkt å gjere dette sjølv, men nå som di Reisete inntek området om eit par dagar er det rett så høveleg å få leigd hjelp til å ta unna. Sand til betre underlag for bassenget ligg i ein haug utanfor og ventar på trillebåre og spade og ikkje minst mann eller dame til å ta seg av spaing og trilling. 3 m3 fin kvit sand skal flyttas nokre meter før planering og deretter oppsett på ny av basseng.
Godt med bil der reservehjul er bytta ut med gasstank, for då kan reserveløysinga brukast til fylling av luft i trillbårehjul. Kompresseroen funka heilt fint. Skulle bilen punkterer må me nok supplere med tetnngsmiddel i tillegg til luft.

Det meste kan lett gå skeis

Ein liten bloggpause kan det fort bli med dei hyperraske bånda til Internett som ein finn her på tomta

6.juli 2013

I dag går det i førebuing for avgang til Poggibonsi. Skal nokon få skikk på det elektriske Giottiline systemet må det vere Eurodue,
verkstaden Sandra frå fabrikken synte veg til. I tillegg til det elektriske får eg prøve å få alt anna som ikkje sviv heilt som det skal reparert. Ny lysrampe på motorsykkelstativet er bestilt og ferdig lakkert. Kor eg skal gjere meg av medan liminga turkar der stativet er festa, sjå det veit eg ikkje. Om eg får overnatte i bilen veit eg heller ikkje, men det fins nok ei råd for det og.

Bassenget har overnatta med vatn. Her er flust med insekt og heller ikkje mangel på flygande blokker, ja slike som kjem frå oliventrea, ikkje slike ein bur i.

Pumpa og skimmeren ser ut til å vera skikkeleg effektive. Heilt klart og reint vatn. Ingen uidentifiserte flytande objekt.

Fresaren funkar fint, men ristar gjer det og når eigaren gløymer å dra til boltar og mutrar kan det fort bli liten bolt som stoppar stor maskin. Fekk tak i ein ny mutter etter med flaks å ha funne bolten i den nyfresa jorda. Sjølv då tenkte eg ikkje på at det kunne lønne seg å sjå over dei andre boltane. Nå har eg ettertrama, men manglar den bolten som fekk meg til å sjekke.

Broder Oddvar fekk nok av Italia i denne omgang, men eg trur han oppdaga deler av min fascinasjon for landet, særleg Apulia eller Puglia som er området på hælen. Eg slapp han av i Bari på veg attende til Poggibonsi. Avtalen var at eg skulle koma tilbake dit for vidare feilsøking på det elektriske på bubilen. I mellomtida hadde me jo eit incidente ved Carovigno, så Eurodue fekk nokså omfattande oppgåver å ta fatt på. 

Etter ein og ein halv arbeidsdag tok eg ut på heimeveg att, ikkje mot nord men mot sør. Baklysrampen med skjerm er ny. Nå virkar blinklyset.Ikkje lenger av, av, av, av. Nå er det av, på, av, på slik som meininga er med blinklys.

Jobben med det elektriske og den elektroniske styringa vart og utført på tilfredsstillande måte. 

Absolutt staden å gå til om trøbbelet med bubilen tek til å ta overhand.

Bil opp og basseng i mente, kor lenge skal me vente?

Det er ny dag, ny veke og endåtil ny månad. Etter planen første heile månad her i Villa Felizia. Nokre dagar nå sidan sist me onsdag rulla innn framfor huset vårt i Puglia. Me hadde akkurat hatt eit utriveleg møte med slitebanen til eit lastebildekk. Då visste me ikkje kva bry det ville føre med seg.

Observasjonsevnen like i det noko skjer kan tydeligvis vera nokså redusert. Me slapp unna med ein kraftig smell. Me trudde det der og då. Seinare har det jo vist seg at ørlitegrann meir var det. 

Vips var skiltet vekk. I staden ein glassfiberskade på bak-
stussen  verdt ganske mange Euro og sikkert endå fleire Kroner.

Det sprakk i møtet med restane av eit utslite lastebildekk.

Baklyset heng såvidt med på turen vidare

Nummerskiltet var vekke. Bakskjermen eller baklysrampen var knekt. Høgre baklys heng og sleng, blinklys er tilbake i tidlegare tilstand, ryggelys funkar ikkje og av den grunn heller ikkje ryggekamera som får straum frå ryggelyset. Skal nok bli skikk på det, men for å få det til må eg tilbake til Poggibonsi.Heldigvis er det nå gjort avtale med Eurodue som skal feilsøke vidare på det elektriske i bilen. Eg kan ikkje anna tru enn at dei klarer å finne feilen, spørsmålet er bare kor lang tid og kanskje og kva det til slutt vil koste. Anne Marie skal framleis hentas på Aeroporto Salentino i Brindisi seint laurdag kveld. I bagasjen har Anne Marie med seg nye skilt til bilen. Når eit skilt bare blir borte er det visst det som er prosedyren. Nå blir det RZ kva nå det står for.

I går tok me endeleg til med montering av det nye bassenget. Eg visste det var stort, men at det var så stort hadde eg ikkje trudd. 

Med ein diameter på 5,49 m og høgde på kanten på 1,22 m blir det ein del liter som skal gjennom pumpa. Godt å ha eige og godt vatn. Etter 17 timar er det rundt 20 cm att å fylle opp. Sandfilter og soloppvarming skal i drift så fort som råd er. Bassenget er ikkje meint til pynt, heller ikkje lokkemat for eventuelle bassengtjuvar. Det skal brukast til vederkvegande aktivitet dag som natt.

Dagen for henting av bil er komen. Gjekk fort for seg på torsdag, men karane som var på bilhandel måtte innfinne seg med at å fikse alt på EIN dag, det er ikkje mulig hos Zito Auto San Michele. Sikkert ikkje andre stader heller der dei sel bilar. Francesco baud på kopp etter kopp med espresso då me var der. 

Kva serum han hadde oppi vet eg ikkje, men me kom oss ikkje derfrå før avtale om handel var gjort. Olje og filterservice vart avtala. Det er det som er grunnen til at me ikkje får bilen før i dag.  

Opel Corsa 2010 modell med drift både framme og bok, nei drift på både gass og bensin var det. Ser de etter på logoen ser de at den var blankpussa til tusen for eigaren som melde seg.  Der resevehjulet høyrer heime låg det ein gasstank tilpassa holet. Full automatikk på skifte mellom bensindrift og gassdrift. Kan ein vente anna enn å punktere på veg heim att til Villa Felizia. Vi tru det ligg med eit sett for naudreparasjon, men det gløymde eg å sjå etter.

Jomfrubadet er unnagjort. Ikkje særleg varmt, men 23 grader er nok når badelysten er stor nok. Eg trur me skal bli tilfreds med dette bassenget, så får me bare håpe ingen andre set større pris på det enn oss. 24000 liter må tappast ut først, deretter er det ein halvdags pakkejobb med resten av utstyret. Skimmer og pumpe ser så langt ut til å fungere. Me hadde ein tur opp til San Vito nå i kveld og då me kom tilbake var det fritt for både insekt og blad frå oliventrea rundt bassenget. Før pumpa vart sett i gang brukte eg hov til å samle rusk og der var sannelig ikkje lite av det heller.

Guido meglaren var innom i forbifarten i går. Altfor dyr bil å ha ståande for å bli stolen. Du skulle hatt ein slik som min sa han. Ein eldgammal Saxo (Citroen) er det han køyrer rundt i på veg frå eine oppdraget til det andre. Meir ennn 500 € bør ikkje tjuvpakket få med seg. Tonen vart nok anna då eg kunne fortelje at eg hadde avtale med Taverna di Pascalone om å parkere hos dei når me ikkje er her. Guido kunne og fortelje at søknad om tilbygg var ferdigbehandla og godkjent. Litt småpuss for arkitekten, så der må me gjerne inn med siste eventuelle endringar + litt meir opplysingar rundt detaljar. Me har det godt. Ikkje meir å seie om den saka.

Ein eller annan gong blir det sikkert litt feriekjensle og, men om det har vore lite av slikt så langt, så trur eg nok roen vil senke seg etter kvart.