Tidleg
torsdag kveld tok eg ut til Palma. Henne har eg kjent siste 16 år etter at
skulen heime var med i eit Comeniusprosjekt. Ho bur i Brindisi, ein halv times
kjøretur herfrå. Kjørte ein annan veg enn det eg brukar og brått var eg like
utfor Guido. Har vore der eit par gonger tidlegare denne veka for å overrekkje presang, men det har vore mørkt hus. Denne gongen var der lys, så
eg stoppa og ringde på. Angela kom og tok imot 60-års presangen, og like etter
kom Guido, opna porten og vinka meg inn. Fekk ikkje lov å gå derifrå før eg hadde
vore inne. Me heldt oss unna spørsmål om påbygg her på huset vårt. Dagen og
kvelden hadde vore fin så langt, sa han og då ville han ikkje øydeleggje det med påbyggsnakk. Kake
kom på bordet, og då eg ville gå vart det spørsmål om eg likte kanin. Det er
ikkje det eg har ete mest og oftat av, men så langt eg hugsar var det vel etande.
2 rettars middag til farande fant er ikkje
dårleg. Makaroni i tomatsaus først, deretter kanin også den i tomatsaus servert saman
med det som å sjå til likna stua kål men, som var fennikel med ost over. Kaktusfiken konservert i kalk og vanlige fiken runda av måltidet, og heilt til
sist kom isen på bordet.
For meg
vart det ein rett triveleg kveld. Me snakka ein del tysk, og då kom liksom
Angela meir med i laget. Ho lærte seg tysk då dei budde i Tyskland.
Presangen til 60-åringen var GPS frå Clas Ohlson. Ide stod Livar for, og på seg
sjølv kjenner ein andre. Eg sa til Guido at etter det Livar hadde sagt, var det
slik at evna til å orientere seg etter vegane vert dramatisk forverrra frå og
med den dagen ein fyller 60. Det er vel det som gjere at same Livar alltid har
med seg GPS når han fer etter vegane her i Puglia. Guido viste også kortet han hadde fått frå
dottera Daniela som gifta seg i august i fjor. Gratulerer NONNO! Han lest som han ikkje lika
det. Kjende visst på at han vart veldig gammal som bestefar, men eg såg på heile
han at han sette pris på helsinga til NONNO.
Dette var ei fin overrasking, sa Guido då eg for.