Translate

søndag 28. juni 2015

Se hvilken morgenstund

Ugraset veks, dag for dag på Cda Cultura Latiano

Tidleg morgon?                  
                           Sein natt?
Klokka er 04:36. Bak skoddeeimen skal der vera eit skip, eg kjenner det på meg. Skipet som tek meg og Giottilinen til Danmark. Så langt unna er det ikkje heller, men i dag må eg på Pc-en for å sjå skipet. 

Under normale forhold skulle eg ha sett skipet frå altanen heime i Helmikhølen. Ikkje for det, nå som me kan ane gløtt av sommar er det vel meir normalt at me ligg her innhylla i skodde. Det er i grunnen eit godt teikn dette, når skodda legg seg som eit slør over landskapet. Det fortel om komande varme.
Der like utanfor Årsland ser eg Stavangerfjord.  Ho skal ein tur til Risavika, deretter vidare til Bergen før Giottiline glir ombord  når kurs er justert og ho tek eit lite opphald att i Risvika.  Så er det beine sjøvegen ut att langs Jærkysten og over Skagerak til Hirtshals. 

Elles må eg bare vedgå at eg har måtta revurdere enkelte ting i livet. Julenissen har eg aldri før trudd på. Det som har gitt seg ut for å vera julenissen har alltid blitt avslørt som ein eller annan  tulling med nissedrakt. Men så har det seg slik at Danmarks nasjonalnisse openberra seg i eigen person i min nevø og nevøse sitt bryllup den 27. juni 2015.
 

Akkurat denne dagen hadde han kledd seg ut i dress, og slik sett ikkje så lett å kjenne att. Så nær nissen har eg aldri vore før. Pakkeverkstaden måtte han la vere att heime, men spør om borna vart glade for pudlar, sverd  og hattar med antenne på. Den vesle tuppen på toppen av antennen gjorde at det vart mulig å ta inn Tyskland på radioen. Han sa det slik, og då må det vel vere sant? At julenissen også kunne trylle med ballongar var nytt for meg.

Se hvilken morgenstund
Solen er rød og rund.
Nina, er gået i bad.
Jeg spiser ostemad.
Livet er ikke det værste man har
og om lidt er kaffen klar.
Blomstene blomstre op.
Der går en edderkop.
Fuglene flyver i flokk
når, de er mange nok.
Lykken er ikke det værste man har
og om lidt er kaffen klar.
Græsset er grønt og vådt.
Bierne har det godt.
Lungerne fråtser i luft.
Åh, hvilken snerleduft.
Glæden er ikke det værste man har
og om lidt er kaffen klar.
Sang under brusebad.
Hun må vist være glad.
Himlen er temmelig blå.
Det ka jeg godt forstå.
Lykken er ikke det værste man har
og om lidt er kaffen klar.
Nu kommer Nina ut,
nøgen, med fuktig hud,
kysser meg kærlig og går
ind for at re sitt hår
Livet er ikke det værste man har
og om lidt er kaffen klar.

Oddvin og naboKari har lova kaffi klar når eg tek ein liten stopp i Øster Hurup før den store kjøredagen min. Giottiline skal rulle og gå, mil etter mil. Eg blir aleine heile den lange kjøredagen, det vil seie Paula held meg med lag. Får satse på å halde meg til venns med henne,  slik at me kjem fram omtrent til Ulm, målet for dagen. Det er gildt å ha slik bubil. Eg brukar å seie at me har to italienske hus.  Det eine huset har 4 hjul og det er bare så greitt. Vert eg trøytt er det bare å ta sovepause. Senga er jo med. Me satsar på ein god tur "sørijønå i mårå".

Sidan eg var så heldig å få sjå den danske julenissen, lurer eg på om eg får sjå den jydske rev på overfarten til Danmark? Korleis reven klarer seg der uti havet skjønar eg ikkje, men sidan eg stadig vekk høyrer om han, må han vel leve i beste velgåande.

lørdag 13. juni 2015

Straks klar for avgang

Villa Felizia, eit lite utsnitt av inngangspartiet. 
Biletet vert oppdatert ein gong i timen

Til sommaren ventar me gjester, og det gledar me oss til. Veldig gildt når lokale rogalendingar kjem innom. Av og til kjem dei innom på besøk, av og til kjem dei innom for å fylle opp vannflaskene sine. Engelskmennene som hadde staden før oss, var retteleg fornuftige når dei kosta på seg boring av brønn. Godt vatn og nok vatn vart resultatet av den jobben. Av og til kjem det innom nokon for å henge opp plakatar i tre. Triveleg det og.

Nå er transportselskapet nære på etablert. Ikkje lett å finne namn. G-line blir litt tamt. Giottiline er vel eit verna merkenam. Nøye berekningar av vekt seier meg at eg bør ikkje ha med meir enn slik flytube med tannkrem, det same av shampo. Av bokserar må eg i allefall ha med den eg har på. Eg kan vel koste på meg eit par T-skorte skift og.
Måtte ein tur innom verkstad her om dagen. Aircondition er ikkje det eg har hatt mest bruk for sidan eg kom heim frå langtur i august i fjor. Varmeapparatet på bubilen har fungert, og det har vel ikkje vore bruk for anna heller. Lause ledningar inni dasbbordet gjer lite nytte for seg. Når folka på Maskin og Autoservice fekk ledningane på plass, så kjøler anlegget meir enn det som trengs her. Men med 15 grader opp, då vil det trengjast, og 15 grader opp ser ut til å vera realistisk å rekne med.
Dei som fer på havet brukar å smørje botnstoff på skroget for at båten skal gli gjennom vatnet med minst mulig motstand. Eg som ferdast på landjorda reknar med å ha nytte av same effekt.

Blank og fin? Kanskje forbruket kan bli ned mot småbilstandard. Blir fort det om forbruket er omvendt proporsjonalt med glansen i lakken.

Reknar sjølv med å vere på plass utpå ettermiddagen onsdag 1. juli. Då har eg 8 dagar på meg til å gjere klar for første innrykk. Aasa og Mons Tore kjem torsdag 9. juli. Me håpar dei får ei veke som kan gje meirsmak. 
Litt redusert velkomstkomite må dei ta til takke med, for Anne Marie kjem først på lørdag 11.juli. "U æ i groen litt heldige au. Fysst får u litt fre hær haima, åsså kjæme u ner te fix færige ferie"
Jorunn og Odd Olav som skaffa seg hus i Spania legg heimturen om Puglia når dei har gjort seg ferdige med sommaren 2015 i Competa.
Helge kjem frå Florø 8. august. Han bør halde seg langt unna ball og fotballbane siste veka før han kjem. Treng ingen reprise på fotballskada son som fekk mesteparten av Pugliasommaren 2014 som pasient på Ospidale Antonio Perrino.
Knut kjem frå Rørvik 11. august. Eg reknar med at han er samd med meg når det gjeld Helge. I staden for Pugliaferie der ein var fri til å gjera som ein ville, vart han og eg pasientvenner for ein kar som budde på toppen av Ospidale med eit utal av trapper å forsere.
2 av desse trappeløpa pr etasje og pasienten i 10 etasje, alt i alt 220 trinn. Helsegevinst fekk me altså utan å vera skrivne inn som pasientar.
Eva og Asgeir er ikkje lettskræmde. Trivselen i fjor var stor sjølv om dei måtte slite for føda. Litt avveksling frå trefelling og kapping av olivengreiner vart det likevel tid til.
La Traviata framført i Cave Fantiano Grottaglie vart  av underteikna sett på som litt tannlaust og bleikt, så ein del ekstra element vart lagt inn undervegs for å auke underhaldningsverdien. Bortkomne billettar, dei hadde hamna heilt utav mitt minne i eit skap der eg legg ting eg vil ta vare på. Siste innsats før sjølve konserten var å like godt legge att billettane heime. Det skal leggjast til at Eva fekk tilbod om  passe på billettane, men kven kunne vel kome på at eg skulle leggje dei att på stovebordet i det me for ut dørene

Om eg ikkje fer feil kan lista av gjester auke. Me hadde då me kjøpte eigedomen tankar om å bygge på, evt lage eit anneks. Det har vist seg lettare sagt enn gjort. Frå kommunen seier dei me bur i "protected area". Våre venner på Taverna di Pascalone seier det dreier seg om ein person på teknisk byggesaksbehandling som er ganske så firkanta. Giottilinen fungerer godt som soverom. Endå til med eige bad. Då held ein standarden for huset elles.

For meg er ikkje knott og mygg noko særleg problem, men nokre av dei som kjem til Villa Felizia blir plaga. Tildels plaga ganske mykje. Kva kategori eg høyrer heime i veit eg ikkje:

Er eg lettlurt og let meg forføre av sjarlatanar eller er eg vitskapleg og stør meg på empiri?Coop har akkurat nå kampanje med mellom anna Mosquito Magnet. Godt nedsett på pris, men likevel meir enn dyr nok om den ikkje fungerer. Frå to uavhengige kjelder har eg høyrt rosande omtale om denne straum og gassdrivne myggfella. Då får ein tru det vert myggfritt på både vår tomt og hos naboane. Fella skal dekke eit område på ca 4 mål. 

Å bestemme seg kan til tider vere vanskelig nok. Skal, skal ikkje, skal, skal ikkje, . . . . . . . . . . 
Ein gjenstand på omtrent 100 kg kunne godt ha voremed sørover, men akkurat nå er valget gjort. Den får bli heime og vente på børt. Sommaren 2016 får bli ABC pejs sin store utanlandstur. 
Den fekk hard medfart i flaumen 7. august 2014. Den datoen har blitt det store vannskillet her i huset. Før/etter; alt kan relateras til den dagen vatnet stod 80 cm over golvet i heile kjellaren vår. Det vart og starten på ei kjellarrydding som hadde vore på overtid ganske lenge. Sjølvsagt leitt med det som måtte kastast, men utruleg og kor mykje me tek vare på utan at me har bruk for det i det heile.

Eg kan ikkje garantere at eg ikkje får over meg meir inspirasjon før eg fer. Du får melding på FaceBook i så fall.

torsdag 4. juni 2015

Giottiline i fast rute mellom sør og nord


Den gamle Samsungen jobbar jamnt og trutt. Kvar dag. Kvar time. Nå er det ikkje slik at me sit planta framfor skjermen til ei kvar tid, men ein kikk innom rett som det er blir det fort.
Nå kan me sjå korleis ugraset veks, dag for dag, time for time som eg sa  då mobilen var sett på plass i soveromsvindauga. Første par tre vekene i mai var nok tørre, for den nyfresa røde jorda vart ikkje forstyrra av "erbaccia" (ugras). Men så må det ha kome nedbør, for i løpet av dei par siste vekene har det grodd til så ein mest skulle tru det var plen me ville ha.



Det var vel denne eg skulle hatt. Når den klarer seg heilt oppunder toppen av Etna, ville den vel klart beinvegen sør gjennom Tyskland og over Alpene på direkten. Kunne ha korta inn ein del på dei par tusen og litt til kilometrane frå Hirtshals til Latiano. Ruta denne gongen går via Ulm og vest for München, tilsaman 2589 km iflg ViaMichelin


Nei, transportøren får nytte seg av det materiellet som er tilgjengelig.  Giottiline har rute mellom sør og nord. Endå ikkje registrert i Brønnøysundregisteret, men fast rute er det. Ein tur sørover og ein tur nordover. Kvart år. Fjerde året på rad blir det nå i år. Dei som har eller har hatt bubil med totalvekt 3500 kg veit at det kan vera ein kunst å halde seg under vektgrensa. I år blir det ekstra mykje frakt, såpass at motorsykkelstativet bakpå blir teke i bruk. Me vil ha ny vedomn må vite i villaen, og då har det laga seg slik at me har kome over ein grei her som kan tas med sørover. Varme frå nord til sør kan du seie. Blir nok første gong ABC-pejsen varmar med ved frå oliventre.
Hadde meg ein tur til Krossmoen for å vege ekvipasjen. 3420 stod det på vekta. Full tank diesel, halvfull tank vatn og heilt edru sjåfør. Gjekk likevel ei tid før eg kom på at minstesonen hadde eit heilt lite flyttelass i lasterommet. Måtte melde til  han for å høyre kva det veg det eg kjører rundt med i bilens buk i påvente av at det skal bli klart for avlevering på Brusand. 123 kg var svaret.

Då blir reknestykket slik:   3420 - 123 = 3297    
Ledig vekt blir  3500 - 3297 =  203 kg.

ABC-pejs                            ca 100 kg
Vedkløyvar til Villa Serena       40 kg
Ledig kapasitet                    ca   60 kg   

Nokre veker att endå til start. Tida går fort den. Om ikkje lenge kan eg fare på spegeljakt i smale italienske småbygater.  Så langt er trofeveggen tom, men eg har lagt ned ein, og skadekjørt ein annan. Vil ein ta seg ubemerka gjennom gatene er det nok betre å kjøre lånebilen.