Translate

fredag 29. september 2017

Her ber det frukt

Det obligatoriske "slik var det på flyturen". Ganske lenge sidan eg sist reiste til Italia i lag med Anne Marie.  Fekk sete ved sida av ein utflytta Varhaugsbu. Han hadde same reisemål som eg, men ei litt anna rute. Sjå elles soloppgangsfargane i flyvindu. Det er jo det som er hovudmotive, eller?
Eg landa i Milano og fekk dryge 5 timar med venting der. Fekk kvitta meg med Cappucinokartongen  eg kjøpte før avgang Sola. Gløymte av å drikke den, og slikt kan jo ikkje passere i sikkerhetskontroll. Kartongen frå Tine fekk forresten litt åtgaum. Sjå, sjå. Cappucino. Dermed for den i dunken for beslag.
Medan flyet vidare frå Linate til Brindisi venta på tur, kom det opp eit mindre privatfly som gjorde seg klar. Eg lurer litt på om ikkje det kan ha vore dei tre bukkane RimiReitan som har vore til Italia for å gjere seg pastafeite.

Vel framme i Brindisi stod Varhaugsbuen frå første etappe klar for å gje skyss til Latiano der bilen slik som før stod parkert hos Meggie og Pasqalone. Godt å få litt skysshjelp, så slepp eg å kalle ut Meggie for å hente meg på flyplassen.. Bilen er i godlage den. Starta på første forsøk. Klar for stadig nye oppgåver her i Puglia.
 Eit av mandeltrea bar på haust som eg aldri har sett maken til her hos oss. Plukkar me ned alt blir det fort tyngre enn det me har betalt for på flyet.
Ytste laget, innturka fruktkjøt  skal vekk. Tek ein bryet med å knekke skalet blir det ikkje noko dødvekt av det. Mandelsmør og marsipan + mandel i grøten.
Neste haust trur eg eg må ta bubilen sørover. Så kan eg hauste store mengder av desse fruktene. Ein finn dei i fleire butikkar i Norge og dei er ikkje billege pr. kilo.  Til is og som slush er dei veldig gode desse fruktige fruktene på Fico d'India.  
Fruktene av fantana frå i sommar sitt arbeid på tomata vår er nye dører. Inngangsdøra med engelsk låssystem let seg ikkje reparere med italienske deler. Gitterdøra i stål var så skeiv at den og vart vraka. 

Avtale var gjort med Gioia Infissi. Dørene inn i huset vart  så skeive under forsøket på innbrot i sommar at nye dører måtte til. 
 Vekk med det gamle


To dører skulle på plass att. Ståldør, nå ytst, deretter vanleg dør innafor med glas i øvste delen.
Litt finpuss står att og det vil dei gjera neste torsdag når insektnett/dør er klar for montering.
Her om kvelden var eg i Francavilla Fontana for å ta ut pengar til dørmontørane. Litt mat måtte eg og ha. Enda på Osteria Cegliese, og der var maten meir enn god nok. Mengdene var store og då gjorde det lite om eg sende trippa og sardin ut på kjøkken att urørt.  Mest litt flaut, for etter eg hadde sendt ut trippa forklarte kelneren nøye kva han serverte og spurde om eg kunne ha det. Ei kanadisk, engelsk tysk eit eller anna dame på nabobordet kom bort og spurte: Snakke de norsk? Var visst helst det ho kunne av mitt mål, men kontaktskapande er det jo. 
Heilt sidan vi kjøpte her på Contrada Coltura har me kjendt på trongen etter meir rom. Alt av møbler og reiskapar for "gardsdrifta" må inn for lagring. Det er eit styr er det, først ut og så inn. Me søkte om løyve til eit mindre påbygg som også kunne brukas til soverom om der evt var trong for det. Området er verna, protected var svaret frå kommunen, så då må me visst bare bera inn og bare bera ut og bare bera over med byråkratane som har sagt nei.
Dama på Osteria Cegliese i Francavilla Fontana sette meg på ein ide. Dei hadde ein trullo på 30 m². For å løyse problem med lagring hadde dei skaffa seg ein av dette slaget:
 Nei det vart visst litt vel dominerande med to oppå kvarandre.
Kan du ikkje finna noko som er meir passeleg? Denne rekk jo frå ein kanten av tomta over til andre kanten.

Me får sjå når tanken mognast, om dette kan vera noko å plassere mellom oliventrea våre. Får kanskje undersøkje litt korleis dei kommunale stiller seg til eit slikt alternativ.


fredag 22. september 2017

Autunno qui, ma non ci.

Det stundar mot haust på Jæren. I Puglia er det meir so m god sommar etter norsk standard. Om ei veke (korrigert til avreisedag tysdag 26. sep etter påtrykk/vennlige anmodningar frå korrektøren) set eg endå ein gong føtene på italiensk jord.  Treng eg fortelje at eg gledar meg?

Det heldt hardt i sommar då nokon plent ville inn hos oss sjølv om me ikkje var heime. Det er noko som heiter selektiv gløymsle, og det er visst det fenomenet som har råka meg. Gjort er gjort og kan oftast ikkje gjerast på ny. Fordelen får vera ny inngangsdør og ny gitterdør av massivt jern skal monterast etter avtalen dagen etter at eg har kom ned. Rett nok er det ikkje alltid slik at av avtalar gjort på fastsett dag blir gjennomført før ein eller to dagar etter. Men når ein bare veit om det, så kan ein vere innstilt på det i utgangspunktet.
Slik såg det ut tidleg på morgonen 8. august då me reiste heim etter bortimot 2 månadar i UT-LENDIGHET. Ein skal ikkje bytte UT med E heller, sjølv om det vart i heitaste laget når gradene kraup heilt opp i 43 fleire dagar etter kvarandre. Nå tyder meldingane på litt nedbør og temperaturar på mellom 20 og 28. Går an å leva med det skulle eg tru.
Me ville garantert få problem med å få ned Santa Claus gjennom pipa. Han måtte vera av det syltynne slaget i så fall. Det ringaste ville nok vera at pipa er såpass gebrekkelig at om han først kom seg inn i pipa,  ville han like fort sett seg fast. For alt eg veit har den blese ned i løpet av siste månad, men på eitt eller anna vis skal me nok få på plass ei ny. Om det blir ny omn i same belet, har me endå ikkje bestemt oss for. Forsåvidt ikkje noko gale med den omnen som er, men den har litt liten kapasitet på vinterstid. Ikkje er det sik som heime heller at me bare set på meir elektrisk. Prisen på straum er ganske så høg, så til oppvarming prøver me å unngå å bruke elektrisitet.
Billett er klar, og har vore klar rett så lenge. Litt trøbbel ved bestilling var det rett nok. Det er veldig ulikt korleis dei nettbaserte reisebyråa handterer endringar i billettane. Når eg bestiller må eg nesten ta omsyn til Meggi som skal hente på flyplassen. Kan ikkje vente at ho i tillegg til å hente også skal ta seg fri frå jobben som startar rundt 19 på kvelden. Dermed er det opp helst før otta her på reisedagen. NSB søv på den tida eg må ta ut. Anne Marie stakkar blir uroa midt på natta omtrent, når ho må stille som sjåfør slik at eg kjem til Bryne før bussen frå Bryne til Sola tek avgarde 04:15. Bare 30 minutt etter det, er eg på Sola, med rikeleg tid for innsjekk til Fligth KL1196
På Schiphol blir det ikkje mykje venting. Reknar med å få det travelt. Men betre det enn bytte av flyplass i Milano. Etter først å ha bestilt via Linate,  vart eg bare bytta over til flyplassbytte i Milano. På altfor lite tid skulle eg kome til Malpensa for så å bytte til Linate på andre sida av Milano. Eg maila til Ticket og sa frå at den typen stress tåler eg ikkje. Ganske så fort fekk eg tilbakemelding om eg kunne klare flybytte i Amsterdam på 55 minutt så skulle det vere ok. Kæ sgo fela? På 55 minutt rekk eg ikkje å gå meg vill vil eg tru.


















Om du seier det er nokre hundre meter frå eine enden til den andre, så har det lite å seie. Der er oversiktlig og lett å finne fram. Opplysingane på tavlene stemmer, ingen på kontrollsenteret som ser ut til å ha moro av å melde ny Gate om att og om att. Sist eg reiste via Fiumichino kjendest det som nokon dreiv ap med oss og ikkje var nøgde før me kom til 4 Gate. Mangla bare at bussen kjørte til eit anna fly enn det som skulle til Brindisi.