Butikkbord fullt av eigenproduserte varer

Det har ikkje blitt mange sykkelturar så langt. Då eg endeleg kom meg på hjul for nokre dagar sidan, kom eg slett ikkje langt. Det stoppar fort opp når trøene går fortare rundt framover enn dei går baklengs i fri. 7 km frå næraste by, kva gjer ein då med ein DBS Street. Så fin på det kan den vel ikkje vera at den bare skal ha skikkelega gater under hjula for å fungere.  Litt smurning på boks ville hjelpe trudde fjernhjelpa. Kjell Gunnar sa at «inne i tannhjulet er det noke som me kaller for boss, med paler som heng litt pga stillstand/varme/år...kombinasjon. Du kan vera heldige med litt Ca 565 produkt innforbi det største tannhjulet få løyst litt i dette». Eg var heldig. Då var første hinder for sykling under kontroll. 

Problem nr 2 er laushundar. Broderen veit at eg kan vera temmeleig tøff i trynet når det gjeld slikt om  eg bare sit bak rattet i ein bil. Verre er det å ferdast på to hjul. Mindre treffsikker då, og slik sykkelen var, kunne eg ikkje bare trø på. Kom jo ikkje av flekken likevel. Ikkje ein einaste laushund møtte eg på dei 7 km til San Vito. Ikkje ein einaste glipp i systemet i bakhjulsnavet heller. Fine turen vart det. Fekk tak i skruer, murpluggar og bor for å age hol i murveggen for å henge opp ruter og modem. Teiknesaker til 4-årige Floriana og Luigi fant eg og. Litt mat og drikke, så bar det heimover att.

Måtte ha meg ein runde på tomta her for å sjå kva som har skjedd i løpet av eit par veker. Fiken som eg bare kunne så vidt sjå hadde knoppa seg, har nå blitt ei lita frukt som vil vera klar ein gong til sommaren. 

Mandeltrea som var bortimot avblømde framleis på bar kvist, har nå fått lauv. Greinen er grøne.  Er me heldige dette året blir det kanskje julemarsipan frå botnen av med eigne mandlar. Hausten i fjor trudde me var dårleg, men så var det rett og slett ein hjelpsam nabo. Han kan faktisk ha hatt ein avtale frå tidlegare av som han har trudd stod ved lag. Han var inne på tunet med Apen sin denne gongen og slik han var for halvanna år sidan på "olivenslang".  Det var Clemente som kunne opplyse dette.

Elles nemnde eg her tidlegare muligheten av å drive butikk med varer frå tomta. Olivenolje, mandler, kumqat, sitron, appelsin, fersken, plommer, fiken, kaktusfiken, bambus til fiskestenger, rosmarin og kapers.  Her var endå nokre syltetøyglass i skapet. Eg rekna med det var plommer frå Livar og Sofie sitt paradis på jord. Friskt på smaken, veldig godt, ikkje så oversøtt som sytetøy brukar vera. Den smaken kunne sikkert gjera seg på salgsbordet. Loket var merka PH 2013 g lite forstod eg av det. P for plommer, H for Hausken fekk eg greie på her om dagen. Eg er absolutt ikkje ukjend med plommer som har vakse hos dei Hausken. Dei 4 1/2 måla frå far sin barndomsheim på Finnøy gav såpass haust med plommer at kassevis vart frakta til Vigrestad og selde på Handelslaget. I den tida var ein ikkje bunden av rigide innkjøpsavtalar som fyrst og fremst tilgodeser dei store aktørane. Er vel ikkje heilt sannsynleg at me med plommene herifrå vil kunne få til noko sal heime. Einaste måtte vere om dei som plukka plommene, sylta dei og sette glasa på kjøkkenbenken hos oss ville ta på seg syltejobben i noko større skala, men då må det vel plantas fleire tre.

Når det gjeld oljeproduksjonen er det heller smått viser det seg dette året. Sesongane varierer med det som med det meste som veks. Noko avlingsskadefond å søke til er her nok ikkje, i allefall ikkje for småprodusentar som oss. Den årlege summen støtte me får som eigarar av eit ganske så forsiktig antal oliventre har funne vegen inn på kontoen vår,  Euro 267,79.  Samlar me opp summen i 4 - 5 år er det til god hjelp når trea skal få full omgang med beskjæring. Clemente tek seg av spirer ved stammen av trea og litt småpynting undervegs av greiner som veks feil veg.