Viljen til badnet vart visst aldri bøyd. Det var bestefar Oskar som kommenterte slik då eg var liten gut. "De må bøya viljen til det badnet". Nå som eg er 66, er der sikkert ingen lenger som vil eller kan bøye den viljen. Og eg kan i beste Wencke Myhre ånd gjere som eg vil.
Meggie og Pascalone gav plass for ei lita og utsøkt forsamling kvelden den 18. august.
Dei Varhaug gjer seg sterkt gjeldande. Eit godt innslag frå Sogn fekk og plass rundt bordet. Full pakke med både antipasti av det rikelige slaget og grilla kjøt etterpå. Tiramisou og pannacotte avslutta ein for meg gild kveld.Proseccoen gjekk med på Tavernaen. Rødvin og whisky fekk plass i vinhylla på Contrada Coltura. Melkesjokoladehjertene søkte tilflukt i kjøleskapet. Hadde dei ikkje det gjort ville dei nok ha smelta, slik hjerter av og til gjer. Dagen vart nå markert og det var jo greitt når sjefen tok seg ein snartur heim for å sjå til barn og barnebarn. Det funka visst bra heime både for Sofie og Hadi.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar