Blomekaren

Mangt og mykje må passas på. Når Anne Marie flyg heimover for å feriere, då bli maken kommandert til å vere blomevatnar på tomta vår. Mest slik vatning med vannkanne, men og litt slik vatning med ganske så god gjødselverdi. Underteikna er minst like god til det som Barneys som er i pensjon hos oss medan Knut er på Svalbard på jobb.

Blomane fekk vatn, dei treivst og dei vaks. Dei var rett ut eit syn då fruen kom tilbake og såg kva intenst arbeid hadde ført til. Morgonvatning før varmen tok til og kveldsvatning like i det det vart mørkt. Hibiscus med eit drøss av blomar. Kronblad vart turka for kveldste på kalde vinterkveldar i Helmikhølen. Men så skjedde det såpass mykje i det me skulle reise heim, at skal det bli te av det, får andre ta seg av det og slett ikkje på Vigrestad.

Blomar må passas på. Det fns anna og som må sjåast etter. I Puglia sender dei ikkje sauene til Sirdalsheiane. Sauene går frå jorde til jorde med gjetar som ser til at alt går greitt for seg. Det hender dei tek turen innom ein by, og då er det visst bare å rette seg etter trafikklysa.

Grønt gav lov å gå, og om det ikkje gjekk fullt så fort som med bil, så vart nå kjørebanen klar etterkvart. Rettnok med ein god del sauepertar som bare fekk lov å liggje.

Eg lurer litt på desse gjetarane. Er det dei som eig saueflokken? Kor overnattar dei? Kva gjer dei når temperaturen går opp i det aller høgaste på sommaren? Gjetaren overlever  i motsetning til sauene.