Altfor travelt å ikkje gjera nokon ting

Det er travel å ikkje gjera noko.  Roleg dag på roleg stad. 

Eg sette meg føre å auke kvaliteten på vatnet som alt har rett så høg kvalitet. Me er hoffleverandørar av kvalitetsvatn til «kongen» og «dronninga» av Puglia. Dei er busette ikkje så langt herifrå og samlar hoffet rundt seg ved påsketider, til sommars og i haustferietida.

I botnen av tanken har det samla seg eit lag av noko rødbrunt som sikkert ikkje gjere skade i det heile. Men det ser litt ufyse ut. Fann ut at eg ville gjera noko med det.

  Når over 1000 liter skal ut gjennom ein liten slange tek det si tid.

Kan ikkje godt krype ned i tanken for å gjere reint. Hadde nok blitt sitjande fast i opninga på veg ned. Pizzaspade med nyvaska handklede på må vel vera tingen tenkte eg for å ruske opp i "skiten".

Var lett nok å røre skiten opp frå botnen, men prøv du å få det ut i slangen for avtapping. Bare marginalt det som tok den vegen ut. Då får det rett og slett synke til botnars endå ein gong, og eventuelt setje godsmak på vatnet vidare og.

På fyll frå 135 meters djupne av reint og friskt vatn tynner ut skitvatnet og om ikkje lenge er me klar for nye leveransar av frisk godt vatn for slike som ikkje er like heldige som oss når det gjeld vassforsyning.

Appelsintrea blomstrar, men det står jo att å sjå kor mykje frukt det blir utav det. Me skal ikkje ta for gitt at det er me som får plukka appelsinar av trea våre, men ei viss von kan me nok ha. Clemente seier nok frå til mandel- og olivenfanten på nabotomta at me vi ha avlinga sjølv. Nabofanten bur forresten ikkje på nabotomta. Der er ikkje noko hus på den eigedommen, så han er bare innom her for å sjå til olivenlunden sin og då kastar han tydeligvis eit blikk over på vår eigedom med det same.

Fikenblada veks i eit tempo som fort gjer dei velegna til tildekking av unemnelige deler. Sjølve fruktene kjem i to omgangar, først i juni og så neste avling på same tre frå august av.

Blir det mandler av alt som veks på mandeltrea, skal me ikkje mangle råstoff til jule marsipan og kransekake. Går det fort for seg med fiken, så går det endå fortare med mandler. Då eg var her i mars var trea nett avblomstra, men eg såg ikkje noko antyding til mandler. Nå er dei kome så langt at det let seg gjere å ope dei og finne ei ganske stor mandel inni skalet. Litt bitter, men og litt søt på smak.