Rett nok er dette med kjøpeappelsin, men det er jo greitt å trene litt før me kan bruke av eigen avling.
Appelsinmarmelade frå eiga gryte smakar bare SÅÅ godt. Ein del arbeid, men mesteparten av tida går med til bløytlegging av fruktene, 3 døger og skifte av vatn fleire gonger i løpet av den tida. Skjæring, koking, glasvask er gjort på nokre timar. Ute i sola er det som ein leik.
Produktet blir importert i koffert til Norge, med unnatak av nokre glas som står att her for å gjere nytte som pålegg når søner og svigerdotter kjem på besøk til sommaren.
Her blir rett og slett plass til syklane og, slik at dei slepp å vansmekte ute under open himmel. Sidan bua er ulåst får me låsa som best me kan.
Ein stige og to syklar tett i tett.
Å stela desse skal ikkje vera lett.
Avbitar for stål må ein minst ha, eller evne til å bere med seg 3 store objekt som kvar for seg er uhamslege nok å bere. Framleis er det slik at når me reiser heim til Vigrestad får me nok ta bryet med å flytte syklane inn i huset. Med gitter framfor dørene, gode låsar og alarm på alle dører og vindu og sensor som registrer kvar minste rørsle innomhus skal det ganske stor innsats til om nokon skal klare å stikke av med tohjulingane våre.
Kva måtte så ut?
Bilen vart full nok den. Plastpotter, plastkassar, baljar, slange, gnurt stol, skumgummirestar, plastrøyr, kaffiglas, flasker og sikkert endå noko meir. Sidan me endå ikkje har funne ut av renovasjon her i Latiano valde me å reise over kommunegrensa til San Vito for å kvitte oss med rapen. Ikkje langt frå Livar og Sofie sin residens fann me 4 eller 5 nytømde containerar. Så var ikkje dei tomme lenger.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar