Når eg ser ein liten fuggel

Sauene er her, men kvar er den gode hyrden? 

Eg hadde venta meg ein Vitalis figur slik som han vandrings-mannen som tok seg av Remi i boka Frendeløs av Hector Malot. Ein mann med vest, hatt og skreppe for mat og anna nødvendig for ein ferdamann. 

Men kven hadde dei vel funne til å passe på desse sauene? Denne flokken var tiltrudd ein mørkhuda mann som går heilt i eitt med bakgrunnen.  Kanskje svart arbeid?

Flokken hadde ein som såg etter dei. 

Ikkje alle har det. Då me i dag var på tur dei 6 - 7 kilometrane opp til San Vito møtte me ein liten Opel på eit av dei smalaste partia, la eg meg mest oppå steingarden på mi side, men Opelføraren nølte. (meir enn eg gjorde med min Opel nede i Calabria sist haust) Såg ikkje ut til at han våga å smyge seg forbi. Han rulla ned vinduget og spurte etter vegen til Carovigno. Først forstod eg ikkje kva ha spurde etter, for Carovigno ligg nord for San Vito, og me var rundt 5 kilometer sør for byen. Full sol og gode høve for å orientere seg etter den. På stotrande engelsk måtte stakkaren spørje etter vegen frå ein nordmann som er ganske så lommekjent på campagnaen her mellom San Vito, Latiano og San Michele. Eg tilbaud han å vente, så kunne han snu og legge seg på hjul.

Biletet vart viss like uklart som hans ide om kvar i verda han var.

Vamp har ein fantastisk fin tekst av Ingvar Hovland. Ein kar frå Kunduz har mest fått den på hjernen. Så innimellom muntrasjon med italiensken: "Pasta, spaghetti, mozarella, makaroni" er det Odin Staveland som får konkurranse. Det er godt å le innimellom taka.

Liten fuggel

Det fins ein fryd

i kver antyding av et liv

Det står ein lyd

fra fuglatrekk

som seie alt ska falla vekk

Det fins ein klang

i malm og løv

som seie alt skal bli te støv

Som nattens rov

ska alt bli glømt

av denna lov e alle dømt

Men hvis eg ser

ein litn fuggel

så fyke lavt på gylne vinger,

då plukke eg an ner

med mine hender.

Så kanskje synge

du ein sang

om himmerik og fjerne land

om smale smau

og vildenvei

om trygge havn og farbar lei

Ja hvis eg ser

ein liten fuggel

så fyke lavt på gylne vinger,

då plukk eg an ner

med mine hender.

sæ føre vinden deg avsted

når minnet ditt e lyst i fred

Det finnes trøst,

det fins ei havn

for kver ein savna, kvert et navn

Ja , hvis eg ser

ein liten fuggel,

så fyke lavt på gylne vinger,

då lukk eg an ner

Med mine hender.

Så kanskje synge

du ein sang

om himmerik og fjerne land

Om smale smau

og vildenvei,

om trygge havn og farbar lei.

                                                                                                     Når det går  heitt for seg inni hovudet, er hamna i Brindisi ein god stad for å kjøle ned ein smule. Litt godt og kjølande i kjeften gjer underverk. Rett nok er det vel ikkje denne kjeften som treng mest kjøling, det er vel heller den litt lenger ned i bloggen som har bruk for det.

                                                                          Betty har hatt mange prominente gjester før. Arnt Håvard er ein gjestene vår som sette stor pris på is her nede ved promenaden i hamna. Reidar,  Asgeir, Eva, Odd Olav, Jorunn, Mons Tore, Aasa, Oddvar, Line er alle gode referansar for staden med ørten forskjellige smakar på isen. Straciatella og Siciliana er mine favoritter.

Etter litt heftig farvatn å segle i, ser det ut til at skipet har stemna inn i rolegare farvatn. Me ser fram til å få neste innrykk av gjester på mandag kveld. Då kan lista over gode referansar på Cafe Betty auke med minst eitt par nye namn.

  

Me får prøve å synge med i sangen:

Om smale smau

og vildenvei,

om trygge havn og farbar lei.