Litt Freia melkesjokolade er ikkje å forakte

Skal eg vera heilt ærleg, og det bør eg jo vera, så er det litt stusslig slik like etter at Anne Marie lytta til pliktene som kallar. Jobb i morgon for henne. Godt ho ikkje reiste via Charles de Gaulles Paris, for der er det streik. Nye streikar seinare i månaden  og, men etter varsling nå, blir det ikkje noko tull den dagen eg reiser. Det er nå lenge nok til at eg slett ikkje treng å uroe meg heller. Nå som både gjest og inventar i huset har reist, er der ingen att til å synas synd på den uheldige mann som gjekk ålveltes i pur uforstand. Kan skjøna ein må halde auge med var ein trør.

Eg har lova meg sjølv at motorsag det er ingen heilt aleina aktivitet. Heldigvis har eg ikkje lova Anne Marie dette, ho er bare veldig samd i at det er lurt å la vere å bruke slike hjelpemiddel. Eg tok med overfallsalarmen som er kopla til VigilNova. Trebuskane som skulle vekk stå oppe ved vegen. Nå er dei vekke. Ingenting anna er vekke. Alle fingar, arnmar føter osv er framleis på plass.

Siste kveld før me reiser, anten begge eller bare den eine, så fell det naturleg å ha ein siste middag hos Meggi og Pascalone. Butikken hadde gått godt i påska. Fulle hus, dag etter dag. Travelt, men då er det gjerne ikkje så farleg at tysdagkvelden enda med bare fire gjester. Eit tysk par og så oss. Der var i tillegg innom ein for å kjøpe ferdig grilla kjøt. det er nemlig mulig det og. Pascalone si pølse er bare fantastisk. Han lagar den sjølv, grov, saftig og full av smak. Ein kan sikkert finne betre pølser om ein leitar, men eg kjenner ikkje den store trongen til å leita. Kjøtet som kjem frå grillen er ikkje ringare. Rett lagra, skal kjøtet modnast slik at det ikkje treng anna enn lett grilling, det er ferdig mørna før steikinga tek til. Øl har eg ikkje så mykje greie på, men når Meggi spør om eg vi ha hennar øl, då er det enkelt å svara. Eitt lett lyst øl, som passar veldig godt min smak. Tiramisu er vel nærast nasjonalkake/dessert her i landet. Fælt oppskrytt om eg skal sei mi meining. Varianten på Taverna di Pascalone derimot. I byen (Stavanger) seier dei "tennen løybe i vann". Her er det snakk om foss. Mascarpe og krem kombinert med noko som minner om tørka sukkerbrød. Når det får stå ein del timar trekkjer sukkerbrødet til seg fukt og smak frå ost og krem. Litt smak av likør har dei vel og oppi om eg ikkje tek feil.

Tid til ei lita byvandring før retur til Villa Felizia. Latiano er ikkje den mest spektakulære av dei italienske byane eg kjenner til. Men sin sjarme har den, har me funne ut.

I dag startar regimet. På grunn av diverse feiringar framover, ikkje i mai eller juni i år, men sånn ein gong litt lenger fram, har eg planlagt eit siste forsøk på å få klemme kroppen min inn i finaste drakta eg har. Det er ganske mange kilo sidan eg sist hadde den på. Hadde det bare gått an å lirke og presse og smørje med olje eller såpe, slik eg måtte gjere når ringen måtte av pga forstuinga av handleddet. Då fekk eg den av ved å presse frå utsida av ringen. Nytta ikkje på noko måte å ta tak i ringen og lirke.
Så får me då sjå til 17.mai 2016 kva antrekk det blir.

Blomkålbukettar, både grøne og kvite, frityrkokt i frityrgryte frå Lidl  

saman med tomat, salat, mortadella og skinke skal visstnok vera ganske så effektivt. 

Frukostdessert er ganske godt det og. Kaktusane utanfor husete vårt ber grøde så det held. Guido, meglaren spurde om å få hauste i september, og det fekk han sjølvsagt. Han var innom her om dagen og hadde med seg vareprøve. Kaktusfiken som ein får tak i heime og, faktisk på Vigrestad, blir dyppa i ei kalkblanding som tydeligvis fungerer som ei slag konservering. Søte og friske på smak etter å ha blitt lagra i eitt halvt år. 

Etter å ha kjørt Anne Marie til flyplassen fekk eg det føre meg at eg ville finne ut omtrent kor langt det er rundt indre by Brindisi. Ikkje meir enn ca 8 km fann eg ut, men då var nå dagens trim unnagjort.

Eg har ingen ambisjon om å ta opp komnkurransen med Trine. Matblogg skal dette ikkje vera, men så er det nå slik at det er lett å ta bilete av slikt som ligg på fat eller tallerken. Her er dagens lunsj, rødløk, terna bacon og tomat. Smakar faktisk ganske godt. 

Kva skal ein ha til kaffien då?   Ikkje så lett det for slike som meg som aldri kan få nok av det søte når eg skal prøve å unngå både kjøl og sukker. Finn nok ei råd tenkjer eg. Til kaffien etter lunsj var det Emmentaler i terningar som vart løysinga. 
Går dette godt framover har eg liggjade ei halvplate Freia Melkesjokolade. Skulle vekta gå for fort nedover, er det bra å ha noko å kompensere med.

Litt utsyn på korleis dagane går her sør