Græla udhallane di æ - - - - - -

Kven er så uthaldande, me eller dei?

Der var alt på plass når det gjeld bilen, RZ36590 har fått dør så god som ny. Litt kosmetisk pleie elles og når eg først var innom staden der bilen såg dagens lys for ein gong i året 2006. 

Men problemet med dører er visst temmelig konstant. I går ettermiddag 4. juni 2018 kom meldinga på telefonen.

Har helst kome utav teljinga nå, men for halvtanna år sidan var det nokre velvillige "doorbreakers" som såg det som si oppgåve å kome seg inn for å sjekke kva som måtte gøyme seg bak låste dører. Dei fant lite, men klarte å bryte sund muren over døra. Blokkene vart pusla saman att, og litt sement vart klint inn i sprekkene. Du kan seie det vart som kalka graver når eit lag kalk vart påført. Såg greitt ut, men vart ein heller svak del av forsvaret mot ubedne gjester. 

Då eg kom ned sist i april synte det kor lite det nyttar å gjere halvhjerta innsats ved reparasjon av cisterneromsdøra. 

Sidan eg verken er frimurar eller fastbunden murar gjorde eg ikkje eingong eit forsøk på skikkeleg arbeid. Ein gong til med kalka graver metoden. Sant å seie syns eg det såg brukbart ut.

Desse 4 gjestene er det ikkje som er skuldige. Dei er kanskje bare skyldige. Tenk den som kunne gjort avtale med desse 4 om at dei skulle få rikeleg med mat om dei heldt andre tobeinte gjester unna. 

Nei, det vart som vanleg VigilNova som kom til først. Dei ringde Guido, som ringde Geir, som ringde Meggie og ho er aldri vanskelig å be. Fullt nøkkelsett ligg i hanskerommet på Roomsteren, og med hjelp av dei kom ho seg inn, fekk stengt brønnpumpa og pumpa i dagtanken, dvs dersom der er noko pumpe i dagtanken. Ved eitt av dei utallige innbrota tidlegare vart pumpa stolen. I grunnen det einaste inni det rommet av nokon verdi.
Døra er sikra og alarmen aktivert att. Guido har lova å skaffe folk for å reparere døra og då er det bare ein ting igjen; vente til neste gong.
Det blir som å bite seg fast, litt stillingskrig. Eg har tenkt at enn så lenge har dei ikkje vore inne i sjølve huset og då er det me som har overtaket. Den dagen dei  kjem seg inn i huset, då er situasjonen ein annan. 
Råd om å kople seg opp mot ståldørene frå innsida av med ein open elektrisk krets blir saktens vurdert. Men straum skal ikkje ukyndige leike seg med, og utan godkjent stempel frå min nevø Oddvar som driv i straumbransjen til daglig vil eg ikkje gå til så drastiske steg. Kanskje eit straumgjernde kunne gjort seg det straumen går til dørene i staden for til gjerdetråd.

Synd at nokre få der sør skjemmer ut så inderlig for alle dei flotte menneska me har blitt kjent med. Men slik er det vel alle stader. Treng ikkje så mange brodne kar for å øydelegge.