Roomsteren er eit trufast reisefølgje. Først rett så mange mil frå Vigrestad til Latiano like før påske, og skulle ikkje det vera nok får den seg ein tur til Sicilia på toppen. Først onsdag morgon 19. april vart dei andre innbuarane i Villa Felizia denne påsken avlevert på flyplassen i Brindisi. Dei kom seg vel avgarde, sjølv om billetten deira normalt skulle vore kansellert. Brukar ein ikkje TIL billetten, så er der visst nærast automatikk i at returen vert stroken. Men så var det på grunn av streik dei måtte reise sørover med tog, og då blir ikkje returen stroken. Heldigvis for dei, for meg kunne dei svært så gjerne vore med hit sør til Catania. Om kjøreturen frå Vigrestad til Latiano er forrett, opphaldet i olivenlunden hovudrett, så er turen her til storbyen på austkysten av Sicilia desserten. Synd for Hadi og Anne Marie at eg stikk av med desserten heilt aleine, men skule og jobb kallar for dei to.
Eg skal ikkje skrøyte på meg at eg fann staden der eg bur utan hjelpemiddel, men........ Dei gongene eg har vore her tidlegare, har eg budd eit stykke unna sentrum. Nå har eg tatt inn om ikkje heilt inne i det innerste av sentrum, så ganske så langt inn. Kan ikkje setja frå meg den gode bilen kvar som helst, då får eg hente fram alt eg har av mot og mannskap og tråkle meg fram. Tråkle er det det liknar mest på synes eg. Akkurat då eg kom var det skuleslutt, og eg trur helst alle bildører opna seg brått opp rett før eg skulle passere. Så tett trafikk som eg vel aldri før har kjørt i. Heldigvis ikkje mindre enn millimeterklaring, men enn så fort ein kan koma borti noko. Anten fordi ein overser noko, eller fordi ein blir oversett. Gps gjorde at eg fann rett gate. Rett hus fann eg ganske så tilfeldig. Stod bare der og pusta ut, og når eg kikka opp var nummerert på huset 79. Var det ikkje der eg skulle bu?
Frukost her på Piazza Duomo er ikkje å forakte, sjølv om eg fekk feil då eg bestilte. Kaffien var god, og duene likte sikkert den oversøte fikenkaka med 2 røde kirsebær på toppen. Jordbær kjøpt på marked, men kortreiste ut frå smaken å dømme. Søte, rett og slett gallsøte. Jordbær til frukost gjer nytte det og.
Her på Castello Ursini har eg fått med meg nokre størrelsar som Kristen Bø sa det. Han snakka om Jakob og Sigbjørn, eg snakkar om Picasso og Chagall. Jammen må dei ha litt posisjon som utstillingsplas, for det var ikkje kven som helst som fekk vist fram verka sine denne gongen heller. Meir om utstilliga i seinare blogg.
Oppe frå eit av tårna på Castello Ursino ser det slik ut. Etna gøymer seg i skyer. Ikkje røykskyer frå vulkanen, nei heilt normale skyer lik dei me finn alle stader.
Eg er ein overmåte stor beundrar av italienske måtar å parkere på. Her har parkeringskunstnaren klart 2 ting på ein gong. For det første under skilt som forbyr all parkering. Deretter sperrar bilen fortauet ganske så effektivt. Ingen sjans å kome forbi utan å ta turen ut i gata. Rett nok ikkje den mest trafikkerte gata, men "alligavel".
Denne kunsten må eg lærer meg, trur eg. Kan vere nyttig neste gong eg skal parkere i Mesagne.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar