Den tenkte natta i Paris vart det aldri noko av

Pessimisten seier: Dette kan umulig gå bra. Altfor lite tid på Charles de Gaulle. Aldri om du kjem med flyet vidare til Roma.

Optimisten prøver seg med: Nei, skjønar du.Det kan ikkje gå.  Flyet går vidare til Roma utan deg.  Men kva gjer vel det, ei natt i Paris på AirFrance si rekning er bare fint det.

Flyet frå Sola landa heilt i rute, men så langt i eine enden av rullebanane som mulig. Taxa i uendelig tid til Gate G heilt i andre enden. Uendelig tid er i dette tilfelle meir enn 10 minutt.

Lukkeligvis går fly fort fortare enn buss, sjølv når flyet er på bakken. Vel framme ved Terminalen er det bare å ta føtene fatt det fortaste ein kan. Sjølv på Terminal G som i denne målestokken ser puslete og liten ut, må ein springe lenger enn det som er mulig på Sola. 

Shuttlebussen kom og gjekk att med meg + ein heil haug med andre ombord. 

Vel framme ved Terminal F stoppar den og slepp av lasta. Sjølvsagt stoppar den så langt frå min gate som bare mulig.

Frå til  er det ganske mange meter. Framleis var det nok tid, og med hjelpsame folk som jobba på flyplassen vart eg sikker på at eg var på rett veg. Sikkerhetskontroll gjekk fort, mest ikkje kø. Opp med koffert, fram med Pc, av med sko, av med selar, nøklar ut av lommar, telefonar og GPS opp i plastbakken, det skal gå fort. Tenk om ein gløymde seg bort ei lita stund og rett og slett i i rein distraksjon heldt fram med avkledning like til ein stod att der i onnikken.

Bussen som slapp meg av på Terminal F stoppa sjølvsat i motsatt ende av der gaten for avgang var. Skjermane viste forresten ikkje anna enn at Gate 55 til Roma var lukka og klar for avgang. Brått viste dei ikkje ein gong det, sjølve Gate nummeret var dekka av meldinga STENGT. Nei, dei hadde ikkje sett om til norsk, det er bare minnet mitt som ikke held til lagring av franske flyord. Var eg ikkje sveitt frå før, så vart eg det iallefall nå. Med koffert på slep og tunga som slips kom eg endelig fram til Gate 55. Då eg hadde forsert trafikken i korridoren som skulle det ha vore i tett trafikk rundt Arc de Triomphe, var det så mistenkjeleg lite folk ved Gaten. Det lukta stengt på lang veg. Skjermen gav same melding. Det stod ein kar der borte ved døra inn til Tuben. Eg vinka på han og han stadfesta at her var det STENGT. 

Javel då, kor er så staden der eg får ordne overnatting tenkte optimisten. Var så førebudd på ei overnatting i Paris at ingen skulle vel vippe meg av pinnen av noko så lite. Kan eg få sjå ombordstigningkortet ditt, spurde karen. Flyet ditt er flytta til Gate 54. Ikkje lange vegen det, faktisk bare 30 meter. Etter 20 min i rett kø slapp me ombord i Flight AF 9828. Landa i Brindisi litt før oppsett tid. Englane frå Ceglie var på plass. Strake vegen til via Roma 82 Latiano der fleire englar venta. Omlasting av koffertar, handlepose med brød, ost, druer og litt til av det mest nødvendige + flytting av ein del plastkanner. (Vatnet vårt er så umåteleg populært) Alt over frå Livar sin bil nr 1 til Livar sin bil nr 2. 

Her var mørkt nok her i huset, men her er liksom mest som heime og etterkvart. Får ein liten jobb med rydding. Heimreisa i starten av august 2014 kom jo noko brått på på grunn av kjellarflommen heime.

Her er litt frukt endå på trea. Mest eple. Godt med nedfallsfrukt, ein del rote på treet, men og fine friske fristande frukter klar til å setja tennene i.

På kaktus fiken er det så mykje frukt at me kunne vorte rike om me hadde hausta og lagt ut for salg. Blir nok bare ei og anna frukt til isen, om eg då ikkje skal prøve Guido sin metode der ein forseglar kvar frukt ved å dyppe den i kalkblanding tjukk som surmelk.

Det er mandelhausten som blir største jobben ute. Så må fresaren og fram. Stri måte å halde ugraset unna på, men endå verre å ligge på kne og ta det for hand. Grønnsakhagen ber framleis litt grøde:

 Melanzane 

Pepperoni dolce

Hadde alle oliventrea bore som dette eine, kunne det blitt ein rett så god olivenhaust. Av ca 50 tre er det bare eitt som ber skikkeleg. Blir lite olje av det, men kom att neste år. Då blir det sus i serken og olje på tønner.

Om eg hadde fått denne meldinga formidla av Telenor til rett tid, så hadde det rett og slett blitt litt kjedelig. Godt den ikkje kom før i dag. Då fekk eg i alle fall trim så pass at sveitten rann på ryggen i går på tansprang frå shuttlebuss til GateF55.