Ingen grunn til jammer.

Kom hit til oss, sa Meggie. Eg skal ordne avtale på verkstad der dei kan sjekke kva som er grunnen til jamringa. Jamringa får  Opelen stå for, eg har absolutt ingen grunn til jamring. Dei er nok meir glade i senga på morgonen enn det eg er. 09:30 var avtalen. Eg skulle møte ved porten, og så skulle me ta avgarde for å få sjekka tilstanden.
Å drive eigen restaurant med opningstid til seint på kveld og rydding etterpå gjer sitt til at kvelden ikkje lenger er ung når dei set nøkkelen i døra og lukkar sjalusien.
Ingen oppe då eg ringde at eg var klar ved porten.   For å vinne litt tid, blant anna til ein morgonrøyk, vart eg invitert inn for ein rask kopp kaffi. Den sterke italienske sorten. Medan me sat der rundt bordet på kjøkken fekk eg litt meir forklaring på det med bilen. Der var lyd, men i tillegg var der lugging på pedalen. Normalt sett ikkje helt ok, men i dette tilfelle kanskje heilt normalt.
Til Francavilla bar det, og i ei bakgate like før ein kom inn i sjølve byen låg verkstaden. Eit par godt tilårskomne karar (truleg jamgamle med meg) hadde eit par opningar i veggen for innkjøring,, bukk, smøregrav og det som elles høyrer til når ei skal reparere bilar. Ryddig var det, og karane var blide som bare det. Ut med bilen som alt stod på bukken, inn med Opelen, opp i veret med den, av med hjul framme

 og bak,

endåtil trommelen bak vart banka laus for å koma til med inspektørblikket. Tutto bene, alt vel med "pasienten".  Du kan køyre "dieci mila chilometri", men då vil det vere på tide å skifte.
Det vart ringt til deleleverandør for prisar. Skifte av alle bremsedeler ville koma på 300 €, omgjort til norske kroner med dagens kurs blir det 2457,- nkr, inklusiv arbeid. Er nokså sannsynleg at dei på verkstaden får besøk sånn om rundt 8 - 9000 kilometer fram i tid.  Kva det blir i dagar, månadar eller år er eg meir usikker på. Gløymde visst å sei kva kontrollen kom på og ikkje minst kva dei meinte lugginga kom av. Null  €uro skulle betalas, det kan me ordna når me kjem for å eta på Taverna di Pascalone, sa mekanikaren.
Då Meggie kjørte bilen vår hadde den stått parkert i ein dryg månad. Truleg litt korrosjon både i tromlar og på skiver. Etter nokre omgangar med pedalen vart det slitt vekk, men i mellomtida fekk ein både lyd og lugging


Bremsesjekk kunne ikkje fylle heile dagen. Badedagen i sist veke gav meirsmak. I går ville Opelen  til det Joniske hav. Som du ser var ikkje temperaturen nettop noko hinder for den planen.

Mellom hælen og fotbladet ligg det Joniske hav. Eg drog til Torre Lapillo i går. Trudde det skulle friske opp å kome seg uti vatnet, men det var bare såvidt det gjorde det. Hadde vel eg trudd det skulle vere slik at ein kunne vere uti og uti og uti. 

Synd at det fort tek ein times tid å kome dit, men når ein først har fått krøka seg frå A gjennom små og litt større byar med gater laga for hest og vogn til B, så er løna for strevet meir enn god nok.

,