Det går framover med italiensken

Reisa er ei oppleving i seg sjølv.  Litt utpå natta til torsdag var det opp for å kome seg  til Sola. Ikkje å lange biten å kjøre, men med avgang alt klokka 06:00 til Kongens by København vart natta kort nok.

To trøytte, men forventingsfulle typar, Anne Marie og eg fekk oss  4 timar på Kastrup før SAS si rute letta frå Danmark med kurs for Roma. 

Med kamera på buken, fekk me med oss meir av flygeturen enn me har vore vane med. Snø nedover i heile Tyskland. Sjølvsagt og over Alpene, men derifrå og sørover var det vår. Ti mi store glede stod det klar eit par Fiat 500, ein med automatgir og ein med manuelt gir. Skulle tru utleigefirmaet var Høgrestyrt, valfridom må vita. I dette tilfellet med omsyn til girkasse. Det vart ein dryg tur på Autostraden sør til Puglia. Var me trøytte i København, så var me ikkje mindre trøytte når me nærma oss Bari. Frisk luft og kaffi, brukar å hjelpe, men då me endelig sving inn til Villa Felizia rundt klokka 11 var det slik at eg snarare hadde tatt inn på hotell enn å kjøre eit par mil til. I og rundt huset var det akkurat slik eg gjekk frå det. Ja sett bort frå at nokon må ha sopt gardsrommet i mellomtida.  Alt på plass med andre ord. Det var noko anna ein heime på Vigrestad. Fekk ei overrraska melding frå heimebuande minstemann. Nokon har vore og fjerna hekken. Har visst gløymt å seie at eg fall for freistinga til å la Leservice ta seg av den jobben. Skal ein drive ugrasplukking i Puglia får ein prøve å la andre overta jobbar heime.

I dag var første post på programmet, etter den obligatoriske godseigarturen til endes av eigedomen og frukost, banktur til Francavilla Fontana.  Som ved eit tilfelle parkerte me 200 m frå banken i Via Roma. Mykje styr og mykje lyd. Politibil for å stenge gata. Kunne mest tru det kunne vere eit ran, men det viste seg å vere «Jesus» som reid inn i Francavilla på eit esel. 

Han hadde fylgje ein hel prosesjon av 5 – 6 åringar som kledde i kjortlar like dei som vart bruka i Jerusalem for rundt 2000 år sidan. Palmegreinene var bytta med olivengreiner. Me kan visst hente greiner frå eiga tomt og bli med i opptoget. På nettet har me funne ein del informasjon om feiring av Pasqua i Puglia. Prosesjon i Francavilla Fontana er noko av det som skjer og born blir tydeligvis lært opp i tradisjonane heilt frå barnehagealder.

Mannen bak skranken i banken snakka bare molto pico engelsk. Som ved eit tilfelle kom direttore ut av kontoret sitt. Han studerte kunden før han handhelsa. Long time since we last saw each other sa han.  Three years at least. Eg fekk skryt av å ha forbetra italiensken sidan sist, eg både kunne omsetje og uttale saldo, og det merka han seg han Roberto som direttoren heiter. Du har jo blitt god i italiensk sa han. Etter at papirarbeidet var gjort, kom pengane på skranken telt opp på italiensk i eit tempo som ikkje eg klarte å følgje med på same kor mykje forbetring eg hadde når det gjeld italienskkunnskapar. .  Legitimasjon?  Nei. Kunden som i november sat i to og ein halv time for å få oppretta konto var ikkje gløymd. 

Espresso på fortauet er fint nå i siste del av mars. Ikkje sommarvarme endå, men det nærmar seg det me ofte må klare oss med heime på Jæren når det gjeld temperatur i juni og juli.

På Leroy Merlin vart delbetaling nummer 2 for fresaren gjort.  Nå er det bare å vente på at den kjem. Forsinka er han nok han Dario som skal levere.  Eit par timar sa han. Nå er det på god veg fem timar sidan, men ein får då tru at han kjem.

 Kor skrudd kan ein bli lurer eg på av og til.  Får håpe det varer ved. Det er gildt å rive ugras skjønar du. Om ein ikkje hadde anna å gjere enn nettopp å rive ugras,  ville ein ikkje fort bli gjerandslaus her på tomta. Her er rikeleg å ta av.  Det kvite eg tok for 4 veker sidan er avløyst av nye sortar + meir kvitt. Skal ein bli heilt kvitt ugraset treng ein nok døger på meir enn 24 timar i ein lengre periode. Godt det så langt endå er gildt å lugga ugraset. Lønna i kroner og øre eller euro og cent er ikkje særleg høg, men det blir finare å sjå til.