Kva skulle me gjort utan gode hjelparar?

tysdag, 6. august 2013

Kva er vel nauda med slike folk rundt seg? Før Anne Marie reiste heim midtvegs i ferien, var me på Polimarmi og kjøpte bordplate til bordet ute i tunet. Ei støypt betongplate held ikkje høg nok standard må vite. Taversin heitte visst materialet og steintungt var det. Korleis fraktar ein slik når målet er 0,90 i redde og 2,00 langt og vekta altfor tung for meg og Anne Marie. Clemente har varebil med krok, han kan kanskje hjelpe oss. Eg ringde han opp og jau, hjelp skulle det bli råd med. Kva tid? Få det unna tenkte eg og prøvde med 10. Klokka var då litt over 9. Ved posten møttes me. Måtte innom ein kaffibar for ein kopp kaffi før me tok til på oppdraget. Bordplata var så tung at eg tenkte her har me visst tatt oss stein over hovudet. Med litt kartong, bakdøra på gløtt og forsiktig behanding av gasspedal skulle det gå bra. I det me kjørte ut frå Polimarmi kom Clemente på at han vile sende med eit par liter av eiga olje, extra virgine, beste sort med andre ord.  Vel parkert utfor huset midt i byen kom han på at glas ikkje var rett materiale å frakte olja i. Raskt avgårde til utsal av oljekanner i metall, så tilbake til Clemente si heimeadresse. I garasjen hyste han mangt og mykje, ei ganske så stor samling foto og filmapparat. Mellom anna eit eksakt likt Voigtänder som det eg lånte av min far på første Interrailtur i 1975. Ein Lambretti under restaurering hadde han og. Ein diger dunk for olje stod i eit hjørne og var det eigentlige målet for besøket i garasjen. Du vil vel sjå huset og? Det takka eg ikkje nei til. 3 etasjar gedigent møblert i ein stil eg kjenner meg lite heime i, men flott var det. Tor Sveinung konstaterte at Napoleon sin stol i Fountainbleu hadde krøller. Her var det krøller i hopetal både på møbler og lamper og gardinoppheng. Trappa enda i ein takterrasse med uteplass i retning både på aust og vest.

Korleis får me dryge 100 kg ut av bilen og opp på bordet som er frå før i tunet vårt?  Lina kom med sekketralle med altfor små hjul. Ho hadde nok litt lyst til å ta kommandoen, men Clemente visste kva han ville. Utan veldig mykje bry hamna den nye bordplata der ho skulle. Det ser retteleg bra ut om eg så skal seie det sjølv.  Litt kiling med heimelaga trekiler tek av for spenning i plata. Den får liggje slik inntil vidare, så får me heller sjå om me vil ta vekk den opphavlege bordplata og få den nye ned på passe høgd som spisebord.

Det har vore det som vel må seiast å vera uår når det gjeld mandler her på bruket. Me har vore over alle trea, og enda opp med ei halvfull 15 liter bøtte. Anne Marie agerer tilbake til steinalderen der ho med hjelp av passande stein knekker mandel for mandel. Liten vits å dra skalet heimover. Me får prøve å rasjonalisere på vekt. Ikkje for det, 23 kg i innsjekka koffert og 
8 kg i handbagasje gange to skulle halde til heimtransport av meir enn dei små tekstilane me har hatt bruk for her nede i sommar. Temperatur rundt 30 mesteparten av tida har ikkje inspirert til mykje leiting i garderoben. Siste dagane med nærare 40 enn 35 krev lite garderobe. Blad frå fikentrea hadde nok halde i rikeleg mon om det ikkje var sømelege omsyn å ta.