Heile dagen i det Joniske hav

onsdag, 7.august 2013

Floriana, Luigi, Demetrij og Alessandra har leigt seg sommarhus ved Torre Lapillo. Me var så heldig at me fekk koma dit på besøk. Absolutt sommar må ein kunne kalle det. Rundt 40°C på land og ikkje så få grader i sjøen heller. 

Stranda var fullpakka med innfødde solbrune kroppar i alle slag fasongar. Det vart nokre turar i løpet av dagen ut og rundt Margherita som låg fortøydd eit stykke frå land. Det er ei stund sidan eg sist  har hatt så lange badeøkter. Det vart erterhud på både fingrar og tær. Medan me var der ved sjøen, på stranda kom det gåande ein mann me drog kjensel på. Var det Jesus mon tru? Nei, må nok skuffe deg der, men hadde mannen stilt på audition for ei rolle som Jesus, då hadde han garantert blitt plukka ut som den som passa best, i alle fall når det gjeld utsjånad.

Tibake til huset og lunsj + soving for Floriana og Luigi. Luigi ville forresten ikkje, han ville nok ha med seg alt rundt dei norske gjestene.

Dei norske gjestene hadde ingen annan intensjon enn å slappe litt av, men bileta Alessandra tok, tyder på at dei begge var langt inne i draumeland.  Luigi hadde ikkje fått nok av vatnet så han brukte ein time og vel så det til leik i det vesle plastplaskebassenget me kjøpte til han og søstera.

Ny økt i det Joniske hav og dette vart  langøkta denne dagen.  

 

Gamlingar på god veg til  bli seksti blir som barn att når dei får leike seg i vatnet. Trøbåtar med rutsjebane og stupetårn vart leigd og med Anne Marie som motor fekk eg skyss for både siling, hopp og stup. Luigi vart lettare forskrekka då mora sklei uti sjøen og forsvann, men han gliste godt når ho dukka opp att. 

Etter kvart tok sola kvelden. Då var det tid for retur for oss. Dei to små trong ro når dei skulle leggjast tenkte me.  Første stopp vart for pizza og den var god. Rakst levert var det og. Har elles aldri før opplevd make til nivå på fukt i lufta. Papirduken vart heilt våt. Kartet som låg på bordet kunne tørkast av som om det var sølt skikkeleg med vatn på det. Vinduspussaren hadde jobb med å ta dogg som la seg på ny og på over frontruta. Det var nok ikkje dårlig sikt som laga trøbbelet med å finne vegen gjennom Erchie. Litt uoppmerksomme typar i bilen, litt dårlig skilting. Til saman ein lite god kombinasjon. Då me endelig fann nokre vegvisarar/skilt,  var sjølvsagt tuppen med pila på brekt av på det skiltet som viste vegen til Torre Sta Susanne og dermed viste det rett og slett ikkje vegen. Ein ung mann i stilig Alfa stoppa i same kryss og spurde etter ein eller annan piazza i Erchie. Eg kunne lite hjelp gje, men han visste kva veg me måtte kjøre for å kome på rett kurs att.

Villaen vår var verkeleg veldig varm. Heftig varm. Det varmaste eg har opplevd så langt i sommar. Anne Marie måtte opp midt på natta for å kjøle ned systemet, det og første gong så lang i sommar. Til natta trur eg me må flytte inn Aircondition på soverommet vårt. Den durar ein del, men vil nok hjelpe til med å halde temperaturen nede på det ein kan sove i. Ei viss akklimatisering er vel greitt nok når me nå reiser heimover til temperaturar på ca 20° lågare enn her.