"Olivenbonden"

Er ein olivenbonde, så lyt ein henge med. Før, då me fekk støtte frå Eu for drift av parsellen var det ikkje enklare. Me fekk omtrent 380 Euro pr år, men dei pengane vart sett til sides for å dekke utgiftene til stor beskjæring som bør gjerast kvart 5 - 6 år etter det eg har blitt opplyst. Småbeskjæring har me heile tida gjort sjølv. Dette året har Julio & Julia teke seg av litt rydding inni trekronene. Lys og luft må til skal det bli olivenhaust å snakke om. 

Manuell rydding med øks duger.  Men når det skal gjerast på 49 tre, tek det litt tid.

Renningane rundt stammen blir offer for øksa. Ingen ved blir det av det, bare haugar med kvist og lauv som skal brennast ein gong til hausten. Nå er her altfor turt til å tenke på fyring av slike bål. Ikkje for det, dei lokale styrer på med bål og brenning sjølv om  her må vere aldri så brannfarlig.

Sola har tært hol på isolasjon av røyra mellom innerdel og ytterdel på varmepunpe/AirCondition. Greitt med røyrleggar in spe som kan fikse ny isolasjon. Om det har noko å seie veit eg ikkje, men sidan røyra var ferdig isolert då det heile vart montert, vil eg tru det er ok at røyra får på seg ny isolasjon.

Det fins mange slag hageslangar. Den eine typen som held til her på tomta kraup ut av sitt gode skinn i dag. Om nokon skulle synast det ser ille ut, kan eg roe det av med det faktum at den er like giftig som stålormen heime.

Den andre typen slange me har, er av høg kvalitet. Me overtok den saman med huset i oktober 2012, og like god er den. Ikkje har den bytta skinn heller slik som ein ekstra slange eg kjøpte for 4 -5 år sidan. Den var nesten gjennomsiktig, men armert med noko eg trudde var glassfibervev. Indre og ytre slange delte seg og sollys tålte den ikkje. For å sei det slik så er den ikkje meir.

Med Boble til Belgia og Yeti til Puglia

Denne doningen sett på kaien i Risavika skulle heilt til Belgia. 57 modell var bobla, og lillebrorhengaren var nok frå første del av 60-talet. 4 personar ombord, syns mest eg kjenner varmen nedover mot Belgia. Kor fort bilen går veit eg ikkje men det er vel ikkje meir enn at det bare så vidt blafrar når vindauga vart opna. Motoren fekk litt ekstra pustehjelp ved at panseret ikkje vart heilt lukka.

Stavangerfjord kom og me fekk vår plass ombord. God mat for karane og avslutning med softis. Dei gamle fekk bespist seg dei og. 36 års bryllupsdag må vita. Kan godt feira det med eit måltid utanskjærs.

Kanskje mest kjent frå andre sida for nokon?

Mila går fort unna med 3 dyktige sjåførar. Eg, som før har stått for mesteparten av kjøringa sørover i Europa har beint fram hamna i baksetet. Så då gjelds det for sjåføren å tola kommentararne frå baksetet.

Første stopp i Puglia vart som vanleg hos Meggie og Pascalone i Latiano. Hadi hadde gira opp Andreas på kor god biff ein får der. Og jammen slo det til, biffen var akkurat passe grilla og kjøtet behandla på førehand slik at det var mørt. Dei snakkar om døgngrader, eit bestemt forhold mellom lagringstid og temperatur under lagring. Pascalone har tydeligvis funne rett formel.

To tynne og ein godt i hold.

Frå venner her i Puglia har me høyrt mykje snakk om ein restaurant i Savelletri. Me kom såpass nære at me passerte på fortauet. Må nok bestille ein gong for å nyte det dei serverer.

Forresten klarar me bra mat her hos oss og. Etter 3 timars fyring med ved frå oliventre, er innsida av forno a legna lyst grå, då er det klar for steiking. Du kan sei førebuinga tek meir tid enn sjølve steiking. På 2 - 3 minutt er det klar for å ta ut att pizzaen, ferdig til å nyte.

Etter siste innbrot for 2 år sidan fekk me ny dør og nytt system for å halde mygge ute av kjøkken. 

Heldigvis let festebrakettane 3 stk i talet seg erstatte. Men jammen var det litt jobb for å få det til. 2 gonger eins ærende til San Vito  (7 km) bare for å finne ut at verkstaden var stengt. 3. gongen sotd dørene vidopne, men ingen folk å sjå. Eg hadde meg ein sightseeing inne på verkstaden, gaula og ropte, men til inga nytte. Så prøvde eg å ringe eit nummer som stors på døra, og då var det lukkeligvis svar. På ein balkong på motsatt side av gata gav mannen som monterte dørene og insektnetter seg till kjenne. Me fekk gjort avtale og nå er brakettane på plass og myggnettet funkar som det skal.