Fort og gale?

Kva er rett og kva er gale? Vanskelig å gje svar på det. Tempo kan vere udiskutabelt, men rett eller gale kan fort verta uendelige rundar med diskusjonar. Enkelte ting er her ikkje raske svar på.

Eg må visst ut og handle ny hengelås til porten. Låsen funkar fint, men eine nøkkelen tok ut på tur og kjem truleg ikkje tilbake av seg sjølv.

Alle som kjenner meg godt veit at eg set stor pris på italienarar, kanskje ikkje mest på kvite som legg egg, men i det store og heile er me omgitt av folk som vil oss vel her nede. Det står eg på, på trass av alle dei umelde forsøka på besøk.
Elles er eg nok ein ganske så hårsår type når nokon blir altfor høge på pæra på min bekostning. Har lenge irritert meg på stilen vår elles utmerka gartnar har lagt seg på når det gjeld rettleiing i småbondedrifta vår. Ei litt forsiktig tilnærming med tydelige antydningar om kva ein bør gjera hadde nok passa betre. Kjefting kombinert med latterliggjering, oppførsel som om han var konge på haugen og eg var ein av hans undersåttar har eg sett lite pris på. Særleg to tidlegare episodar står langt framme i minnet. Den eine då me sist påske kom hit for å feire påske og ha ferie eit par veker. Hadi, Anne Marie og eg stod ute i tunet då "kongen" kom. Han helsa hjarteleg på meg, såvidt på Anne Marie og Hadi oversåg han totalt. Like før heimreise, etter at Hadi og Anne Marie hadde reist heim kom "kongen" på ny. I det han kom var det ikkje det at han undrast over at porten ved fleire høve hadde stått ulåst. "Warum hast du die porte nicht geschlossen?"  i ein tone som skulle eg ha vore ein dritt. Repetisjonar av spørsmålet då eg ikkje gav gode nok svar, heile tida i ein svært så brysk tone. Nærast du må ikkje koma her og koma her. Her er det eg som er "konge", du bare eig plassen.

Aften på slottsplassen.

Utskjelling av naboar som hadde mitt ord på å hente frukt når me allikevel ikkje kunne hente, kjendest og pinleg. Truleg det som var grunnen til eit litt meir avmålt forhold ei tid frå naboane si side. Kunne vel dei vite noko om ein som opererte som "konge" på eiga hand. "Me kan ikkje ha det slik som dette", sa eg til "gartnaren" i påsken 2017. Vanligvis hadde folk her tatt det som ei oppseiing har eg seinare blitt informert om av lokale kjelder.

Det siste "il re" gjorde av arbeid her på tomta var påsken 2017. Stor beskjæring som vart godt betalt. Opprydding av større greiner til ved og brenning vart og betalt for ekstra, fer eg ikkje feil betalte eg 400 Euro for den delen av jobben.

Eg var heilt klar over at her ville vera gras i mengder no når eg kom ned sist i april. Har lenge hatt planar om slåmaskin for å klippe den deler av tomta som ligg frå huset og opp mot vegen. Nå vart det bruk for klippar og for den andre mykje større delen av tomta, 7000 m2 med høgt gras heilt opp mot halvannan meter høge strå.
Ut frå erfaring tenkte eg nok at gartnaren slett ikkje trong vera samd i at klipping var rette måten å slå ned graset på. Tok difor opp spørsmålet med meg sjølv, og bestemte meg for å rett og slett sparke mannen om han begynte med å klage over slåttekaren sitt arbeid. Me hadde avtale sist lørdag eller sundag om at han skulle kome ned hit, han bur i ein liten by om trent 7 km herifrå. Først mandag dukka han opp, og eg fekk faktisk rett. Umiddelbar jammer og klage over arbeidet eg hadde gjort. Datoen var 30. april og har eg forstått rett, kunne eg bøtleggjast om ikkje graset innan den tid var teke hand om. Lurer nokre gonger på om eg er altfor snarsint, og det var nok sinnet som tok meg: Ikkje alltid eg er så direkte, men då fekk han høyra det. "Nå gjekk du over ei grense for meg. Nå vil eg ikkje ha deg lenger her for å stelle MIN eigedom. Nå kan du gå og du treng ikkje kome tilbake." Gartneren har eg opplevd som frekk i måten å snakka til meg på, men ikkje heilt urimelig heller. Nå viste han kor både urimelig og frekk han kunne vera. Skulle ha 300 Euro ekstra, for det hadde vore så mykje å rydde opp etter beskjæringa. 

Det enda faktisk med at han drog avgarde med ein hengelåsnøkkel han sjølv sette verdi på, 300 Euro skulle han ha for å levere den tilbake. Pengar har eg, men dele ut på den måten: nei. Ferramente eller den lokale "Malden på torget"  fører solide låsar til ein kostnad av seksti til sytti Euro.

Du rykker tilbake til start får ein av og til beskjed om når ein spelar. Blir mest som eit spel dette her og, men eig eg staden vil eg i det minste ha eit ord med i laget når reglar skal lagast.

Nabo Lina hadde besøk av son sin Giovanni, kone og barn. Han bur i Roma og jobbar med IT. Han var tolk då ny avtale om stell av jorda vart gjort. Mindre enn eit døgn etter at "kongen" måtte abdisere, kjørte ein etterfølgjar rett inn og overtok. Ikkje som konge, mmen som innleigd arbeidskraft. Giovanni kviskra meg elles i øyret at ein god del av oliventreveden vår hadde blitt annektert. Han sa det ikkje for å auke sinnet mitt, som han sa. Det var bare noko dei hadde sett. 

Slåttekaren sitt arbeid nedover på tomta var brått ikkje så mykje verdt lenger, men flott å sjå på jorda som vart horva opp med hjelp av traktor og skålhorv. 

Her skal nok framleis vere bra. Når sola går ned eine dagen er det oftast etterfølgt av soloppgang dagen derpå. Me går vidare i spenning på kva mon livet seinare vil by på