Møje av alt

Dei som kjenner underteikna, veit at han likar store mengder, av alt. Slepp han laus i matfatet, så skal det litt til før han stoppar. Å reisa til Puglia skulle ein då tru var ganske så risikabelt, men den gang ei. Matchvekt ved avreise  er som regel høgare enn matchvekt ved innveging når eg kjem heim. Altfor mange kilo i begge tilfelle, men altså: Etter to tre veker midt i Puglia sitt matfat går nåla ned, ofte to til tre kilo.  Gunnen må vel vera  at maten rett og slett er sunnare der i Sørens land.
Mat må ein ha og er ein i godt selskap som her på  Sale & Pepe går tankane til eit reflektorium. Ingen las rett nok høgt under måltidet, men noko med stemninga. Intens konsentrasjon, høgt under taket, solide murvegger.  Ved bordsete var det full konsentrasjon om dei mange rettar som etterkvart kom på bordet.

Kransane til Paul er best av dei kransane som er å oppdrive. Kan bli hardt å klare seg utan i eit par veker. Danielsen sine var rett nok endå eit hakk over, men den tida er forbi. Får nøye meg med Pauls sine. Dei er meir enn gode nok til å friste meg og om polstringa rundt livet skal haldast vedlike.

Der fekk eg jammen ei unnskyldning for innkjøp av krans denne veka og. Må jo ha bilete for å illustrere. 

Etter så langt tre besøk på Sicilia, ligg det an til endå eit besøk, det fjerde. Det er slik eg tok til å tenkje på at "møje av alt". Etter eit par besøk på Etna, og for ikkje så lenge sidan tur langs krateret på Vesuv, er den kanskje tida for endå litt meir avansert opplegg når det gjeld vulkanar.   Stromboli, ei lite øy nord for Sicilia, vest for Calabria.

Ikkje bare det at øya i seg sjølv er meir enn nok interessant. Turen ut dit er faktisk interessant i seg sjølv. Då Hydrofoilen kom tidleg på 60-talet, vart Finnøy-turane til farmor og farfar endå gildare for unge Hausken som endå ikkje hadde blitt 10. Tenk å flyge på og gjennom bølgjene med venger under båten. Skal ikkje underslå at det skulle lite ekstra  bølger til før det vart ukomfortabelt, ja rett og slett kvalmande. Men fort gjekk det. 

Mellom Milazzo på Sicilia og Stromboli går det båtar av same slag som farne tiders Expressen.Då blir reisa ikkje bare noko ein gjer for å kome til eit mål, då blir reisa faktisk ein del av målet.

Ein kan jo prøve å late som ein er tøff.  Råtøff og litt til må ein vere om ein skal vere med på kveldsturar opp mot toppen av vulkanen. Eg trur eg nøyer meg med litt større  avstand.

Kva som er stilt ut på Castello Ursino Catania nå er eg ikkje mann om å finne ut. Picasso, Chagall og Warhol på dei tre førre besøka. Dermed vart den kulturelle reisesekken godt fylt opp dei gongene. Skal det halde same høge nivå, bør det vere Munch eller ei anna stjerne på kunsthimmelen.