Eit godt mål mat

Godt det er gratis å drøyme. Returbillett frå Sola til Brindis 10.mai vart brått billettar 27.august. Fort gjekk det for seg bare ein kort samtale med folk på servicetelefonen til Swiss. 

Så får ein bare ta det som det kjem. Lenge å vente. Abstinesen kjem til å rive og slite i meg. Får bare håpe den ikkje slit meg i fillebitar. Men det fins vel botemiddel. Skal nok overleve fram til neste Pugliatur denne gongen og. 

Slik pizza er ein rett og slett henvist til bare å drøyme om når ein held til her  nord. Sjølv på det me fort kan rekne som enkle nærast gatekjøkken anten det er San Michele eller Latiano kan dei kunsten. Det er då løk møter løk. Om du ikkje tek den så tenkjer eg på smaksløkane som tek til seg smaken av løk frå pizzaen medan den smyg seg på veg gjennom munnen.

Det italienske kjøkken kan vera så mangt. Noko er ikkje eingong kokt eller varmebehandla. Desse godbitane skal vekselvis slurpas inn, delvis må tennene til. Spesielt på tentaklane til blekkspruten. Sitron friskar det heile opp. Og så må råvarene vera av beste kvalitet, men det får ein overlate til spisestaden ein besøker. 
                                
Ikkje alt treng å vera frå sjøen. Her eit døme på ei gryte med kjøt. Slit litt med minnet så eg kan ikkje seie for sikkert om det er høne eller kanin. Kjøtet har fått følgje i ryta av bukettar av artisjokk med ein ganske så smakfull topping, var ganske så dekorativt. 

Litt smågodt innimellom for å runde av eit måltid. Liknande deig som i vannbakkels med vaniljekrem med jordbær som pynt. Jordbær er aldri feil syns nå eg. Synd sesongen er så kort.

Sidan Meggi ikkje fekk bli med på gruppebiletet, måtte det rett og slett bli henne aleine. 

Her krøllar dei seg i skåla. Hadde dei ikkje vore spinn daude trur deg dei hadde krølla seg rundt tunga på dei dristige. Me var visst dristige heile gjengen.

Godt lag på Osteria di Porto i Savelletri. Og jammen spela veret og på lag, me sat ute og fraus ikkje.

Pugliansk versjon av pukkfisk?

Ikkje brent, bare intenst farga på eit eller anna vis. Om småbrøda hadde ligge i ein haug med svart kol er eg ikkje sikker på at me hadde funne dei. Velsmakande.

Crudo, rå sjømat finn ein mange stader. Her frå Alfredi i keramikkbyen Grottaglie.

Med gode råvarer blir det velsmakande minestronesuppe. Gryta ventar på fleire innhogg.

Kjøtet her er bare SÅ godt. Perfekt grilla av Il re di Carne (grillkongen). I utgangspunktet er det ikke slikt kjøt ein finn i dei fleste diskar i butikkar. Nøye utvalt er det, og tillaga av ein som kan sine saker.

Får me bare tak i gode råvarer, skal det nok blir eitt og anna italienskinpirert måltid. Får korte tida til avreide med det.