Enn alt det dei får til

At det går an å vera så vekkreist. Helst vanskelig å tru, men nå sit eg første vakt denne natta. Vaktskifte klokka 4. Men kva i hendelse har skjedd som krev vakande natteteneste?
Morgonen etter valgnatta såg Anne Marie ein solstol som stod oppetter muren halvvegs opp til vegen som passerer forbi her. Hadde eg plassert stolen slik? Ikkje lett å forstå, for verken ho eller eg hadde flytta på stolen seint på kvelden før me la oss. Sjå der sa Anne Marie, panseret på bilen er ikkje heilt lukka. Eg løfta på for å sjå, og der var det rota til og startbatteriet var heilt fråverande. Det same var forresten vindusviskarane og, bare spindelen dei er festa til stod att. Litt meir kikking inni bilen avslørte at eit pipenøkkelsett, startkablar, lydkabel, Gps, ein myntboks, reparasjonssett med lakk og ikkje minst eit par pakkar med tyggegummi var borte vekk.
Endå ein gong fekk me hjelp til opprydding, sjølv om me meir enn gjerne kunne klart oss utan den hjelpa.

Etterkvart gjekk det opp for meg at eit sett nøklar til huset med fjernstyring til alarmen også var borte.
Når me parkerer Roomsteren hos Meggie og Pascalone let me alltid att eit sett med nøklar om noko skulle skje med huset. Etterpåklokskap er i grunnen veldig enkelt, bare så synd det 
ikkje hjelper. Med nøklar på videvanke er det ikkje lett å finne roen denne natta. Låssmed hadde ikkje rett størrelse på låssylinder. Han ville skaffa det, og koma for å montere på torsdag.

Batteri fekk me på Autopro, ein tidlegare bitteliten verkstad inne i San Michele. Ryddig og reint var der, men mange av reparasjonane vart utført på fortauet på grunn av plassmangel. Verkstaden har sett opp nybygg i utkanten av byen, og der er det ikkje snakk om plassmangel verken inne eller ute.
Nødbatteriet Pascalone kom med og som gjorde at eg sjølv kunne kjøre til Autopro vart demontert og nytt friskt sett inn i staden. Vindupussar og vinduspussar armar vart bestilt, så problem med å kjøre i regnver slik som i dag skulle det ikkje bli. Ikkje meir enn kjørt vidare frå verkstaden får eg telefon om at eg kan kome til Pascalone og hente pussar som er klare for montering. Var oppe hos Autopro i dag. Det mangla ein mutter elles var det nokså enkelt. Hadde nok fått det til sjølv om eg bare hadde hatt mutteren. Kor mykje skal du ha for de spurde g karen når han var ferdig. "Andare via. Niente" var svaret. Han brukte vel 5 minutt på jobben, men betalas skulle der ikkje.

VigilNova lova å koma i morgon for å omprogrammere telekommando som dei seier her, fjernstyringa til alarmen. Dei baud seg sjølv til å patruljere forbi her fleire gonger i løpet av natta. Men så vart Anne Marie og eg likevel samde om å sova på skift i løpet av natta. Om 12 minutt er det min tur i senga, så reknar eg med at svevnen tvingar seg på nokså fort.

Rett innforbi døra der nøklane er på videvanke, plasserte me ei gardintrapp med diverse metall kjøkkenredskapar på. Reknar med at det vil vekkje dei som søv på innsida av døra om nokon prøver å opne den.

Dagens hyggeligaste: Då eg var hos låsmannen som kanskje er litt yngre enn meg, kom det ei eldre dame inn. "Det er mor mi" sa han, "ho har budd på Contrada Coltura". Han hadde alt fått mi adresse med tanke på at han skal kome hit ned på torsdag. Men kor på Cda Coltura har ho budd lurte eg på. Ved sida av Lina, ho med to søner i Roma fortalde ho og Netta i neste hus og så i huset deretter, der hadde ho budd.  Og det er faktisk huset vårt.  
Eg fekk slikt godt inntrykk av dama. Ho helsa med begge hendene og hadde slik ein varme i ansiktsuttrykket.  Så mor til låsmannen har altså budd ein del år i det huset me bur i her i Puglia. "Il mondo non è grande". Kanskje me skal invitere henne på ein liten visitt?