Velkommen til ein litt oppdatert kikk inn i Pugliaverda vår.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Her treng ein ikkje vera redd at trea vart skamklipte. Pistrete greiner er forvandla til frodige kostar, som når tida får arbeide vil bere rikeleg med oliven. I det minste får me nå tru det.
Fins ikkje papir på det, men etter erfarne folk sitt augnemål er dette treet mellom 200 og 250 år gammalt. Då kjem me tilbake til 1750 til 1800. Brukande gammalt kan du sei.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Grønt gras og einsamt gammalt dohus. Går det som me vil, får dohuset selskap etterkvart. Kombinert innretning skal det bli. Lager for alt som nå må inn og ut av gjestesoverommet, og soverom når den trongen melder seg ved større innrykk av gjester.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Salig blanding av ugras og fennikel. Leitar ein godt kan det vel hende ein kan finne tomatar og som har frøa seg. Eit år fant me faktisk ein tomatplante 100 meter nedpå tomta. Korleis planten hadde kome dit veit eg ikkje, men rimeleg å tru fuglar eller hundar hadde hjelpt til på ferda.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Sprekken mellom plattingen og muren rundt terrassen får varmebehandling mot ugras. Har visst gløymt litt her.
Liljene er flyttliljer. Vaks litt ein annan stad, før ein mann som veit å bruke spade slik spade skal brukas rett og slett spadde dei opp, og deretter spadde dei ned akkurat her.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Kven skulle vel tru at eg nokon gong skulle glede meg til høyonn på eiga tomt? Eg høyrer i allefall ikkje med mellom dei som kunne tru slikt. Men av og til vert realitetane annleis enn det ein trur. Fakta pr i dag er at hadde eg vore der nå, skulle eg gått laus på graset med stor iver. Godt maskineri kan vere til god hjelp. Gjev du meg ei eller anna som sviv og lagar lyd så er det utruleg kva eg kan få unna.
 |
| Foto: Terje Nord-Varhaug |
Enn som eg gledar meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar