Lettlurt som få?

Ho eg er aller mest glad i, held meg bortimot for narr når eg plent må ha med eit bilete frå flyturen sørover til Puglia.  Ho burde vite meir enn godt nok kva slikt fører til.

Då planane om å gje meg sjølv ein tur til Puglia, som ein litt forseinka julepresang, kom opp i skallen, då vart spørsmålet om bil også aktualisert. Sidan Pugliabilen vår står parkert i gardsrommet i Helmikhølen 5, måtte eg på markedet for å finne kjøretøy for denne veka. Utruleg kor lettlurt ein kan vera. Du betalar i forhold til det du får. GOLDCAR fekk eg bilen frå og formidling av leigeavtale stod Economy Car Rentals.  Komfortabelt for lommeboka like til eg stod der framfor desken og fekk presentert kva eg ville få for betalt Voucher.

Bil har eg, men ikkje trur eg at eg nokon gong vil bruke desse om eg skulle trenge bil i eit anna høve. Klagebrev er sendt til Economy Car Rentals.

Vel framme var det sjølvsagt Taverna di Pascalone som måtte få eit besøk. Det slår aldri feil, biffen der er utruleg god. Passe grilla, mør som smør og krydra ganske diskre, slik at kjøtsmaken kjem tydeleg fram. Tiramisu på Meggi sitt vis fyller opp dei holroma i magen som måtte vera att etter hovudretten.

Frukost fann eg i kjøleskap og frysar. Terje sitt blåplommesyltetøy smakar godt og gjev gode minne. Sist me i Hauskenfamilen hadde nokre mål land med tre på, det var barndomsheimen av far på Finnøy.  Blåplommer derifrå vart alltid til blåplommesyltetøy i mor sine gryter. Smaken på Finnøyplommer og Pugliaplommer er mest akkurat den same.  Saman med rundstykka høyrer det kaffi til, og i EINSEMDA her blir det Pc-en som er frukostlaget. Væske og Pc er dårleg kombinasjon, men eg er visst litt tungnem på det området.

Det er ikkje noko vinterhus der me held heime når me er i Puglia. Med god vedomn, varmepumpe og eit visst tolmod så er temperaturen i stova slik at det går an å gå i boxeren. Ja, det er jo det ein skal når ein er i vårt eige syden her i Puglia.
Forheng mellom kjøkken og stove vart vidareutvikla med ei sommardyne frå Ikea. Temperaturen er nå 22,1 i stova. På kjøkken er gradene ikkje meir enn 8,9,  så Ikeadyna fungerer fint som ekstra isolasjon. Det blir stova eg lever i.  Sovesofaen var rett så fin å sove på, var redd den skulle vere for hard, men eg fekk bare stadfesta det eg har trudd lenge. Med min kropp og vekt er det betre å liggje litt for hardt enn litt for mjukt.

Ut og gå, så langt i dag 15777 steg eller 12,66 km. Vegkanten gøymer skattar om ein har auge til å sjå.

Eg har og lagt merke til at ugraset i olivenlundane blomstrar i periodar. Nokre gonger i kvitt som her, andre gonger i gult og endå til i røde valmuer.

Klarer visst aldri å slutte å beundre korleis grøftekantane langs med olivenlundane kan bli utnytta. 

På biletet under har dei i det minste sørgd for at sanitærporselenet går ton i ton med fargane der det er etterlate. Er ikkje fint det heller, men det skrik ikkje mot ein på same måte som mykje av det andre som ligg der i kanten av vegen.