Apropos
kvern; det er vel 23-åringen (sjå førre innlegg) som var den mest naturlige kandidaten på veg inn i kverna. 23 år, godt på veg til 24 er ikkje så
fryktelig gammalt for folk, men gjeld det bil så er det ein aktverdig alder. Mange
duger ikkje anna enn til spiker når dei kjem i den alderen. Ikkje kjenner eg så
mange på den alderen av bilar. Ein TransAm er kanskje unntaket, den er over 40 år
gammal. Langt inni veteranane sine rekkjer med andre ord.
Første
etappe av årets «No vil me fara til Puglia», Florø til Vigrestad gjekk fint. Endåtil
litt piggdekk kjøring i Bergen utan å betale avgift gjekk greitt. Hadde nok
tenkt å betale, men midt i eit vegarbeid skulle eg ha svinga av såg eg etterpå.
Der, på det eg oppfatta som ein sideveg, stod det ein automat som ganske sikkert
kunne tenkt seg nokre kroner frå lommane mine. Viljen til å betala var der, men
så skuldar eg på dei som har plassert automaten på ein stad der ingen skulle
tru. Dei 30 kronene vart liggjande i min lomme og mitt hovude slapp eg å ta ansvar for det.
Norge er
underlagt EU på mange område, og det var vel gjerne EU som først påla oss alle
EU-kontroll. No heiter det vel PKK. Av og til kjem eg på idear som er så glupe
at eg knapt skjønar det sjølv. EU-kontroll må ein vel kunne ta på verkstad i EU
like så gjerne som her i Norge. Trong ikkje bruke lang tid på å finne rett svar
der nei. Me kan jo ikkje lite på at verkstadar i Danmark, Tyskland etc etc gjer
skikkeleg jobb, difor MÅ kontrollen takast i Norge. Eg fekk slik hakeslepp at
eg hugsar ikkje heilt kven som gav det svaret, men eg trur helst det var ein av
vegstasjonane våre. At det kan vera gode
grunnar for ordninga slik den er nå, er mykje mulig, men med all respekt for
norske bilverkstader fins det gode og mindre gode, både her og både der.
Fjordline
tek oss inn i sitt gap fredag 4. mars. Eg kom i skade for å blande Fjordline
med Fjordland her om dagen. Får satse på å ende i rett gap den kvelden. Ville
bli ganske så feil om me enda i Fjordland sitt gap. Kunne bli uønskt smak på
middagane deira av det. Me, skriv eg. Anne Marie kjem først nedover nærare
påske, 16. mars. Paret på Pugliatur er meg + ein som stilte seg opp og haika i
god tid før turen var heilt planlagt. «Adle galne he dæ kje likt» brukte me å
sei. «Nogen he dæ ligare enn andre». Hai-karen ber namnet Livar. Det er me to
som skal gjera Autobanen i lag i eit drygt døgn. Etter det ublide og skjebnesvangre møtet nede
i Calabria mellom Opelen vår og ein kile i stål, kvepp eg som bare det kvar
gong noko ukjent ligg der midt i kjørebanen. Spørs om me får lage til utkikkstønne på
taket, så kan me ha utkikksvakt etter tur.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar