Det har vore eit tungt kapittel å nærme seg det italienske språket. Er nok mange grunnar til det, kanskje det det mest nærliggjande er å skyte på underteikna. For dryge 10 år sidan hadde eg ganske god tru på at eg skulle skaffe meg ein evne til å forstå enkel dagligtale. Det er forresten ikkje så vanskelig å gjere seg forstått i butikkar eller på restaurantar. På ferramenta går det og greitt, eit stykke papir, ein blyant og brukbar evne til å lage små pedagogiske teikningar har vore til hjelp meir enn ein gong. Endåtil å skaffe seg snøkjettingar til Roomsteren gjekk det greitt nok å skaffe seg. Nå kjem dei til nytte endå ein gong. På veg over Brenner i november låg kjettingane fint innpakka i boksen, men det er faktisk krav om slikt utstyr dersom bilen ikkje er utstyrt med vinterdekk. Påbod om å vera skodd for vinterføre gjeld framleis, men eg har god tru på bar veg over Alpene sjølv no medan det endå er vinter.
kan brukast til omsetjing av tekst. Ved å føre pennen over det vanskelige ordet kjem det opp ei omseting. På det viset kan eg stotre meg gjennom ein italiensk tekst, og sjekke opp dei enkeltorda eg ikkje har forstått.
Nabo Lina er ganske så oppgitt over det ho meiner er min manglande iver etter å lære med italiensk. "Og så du, som som er lærar, og så lærer du deg ikkje språket." Og for å vere sikker på å ikkje bli mistydd legg ho ansiktet i teatralske folder som understrekar fortvilinga ho kjenner på.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar