Oppå, inni, rundt

Etna er bare utruleg fascinerande. Krefter av uante dimensjonar har forma landskapet her i mange mils omkrins. Har tidlegare vore oppe om ikkje heilt på toppen, så iallefall så langt ein kan koma med hjelp av terrengbuss.
No var det tida for å prøve noko anna. Jernbane, CIRCUMETNEA. Rundt heile Etna med tog.

På skikkeleg gammalt smalspora dieseldrive tog heile runden rundt Etna. Av rimelege grunnar må banen halde seg eit stykke unna toppen. Det er grenser for kor stor stigning ei personvogn kan klare utan til dømes å ta tannhjul til hjelp i klatringa. Avreise frå Catania Borgo klokka 09:00 og ankomst Catania Centrale 15:30. Ein stor del av tida var toppen på Etna synleg.
Elles ser ein jo litt av kvart. Skulle ha fanga det med kamera, men ikkje alltid det er klart. Medan toget like før ein stasjon tøffa over ein planovergang, oppdaga eg ei gammal kone inne på stasjonen som stod og sveiva på ein sveiv. Wire vart rulla ut og då kom eg på kva det måtte vera. Bommen ved planovergangen vart fjernstyrt på denne måten.

Ved Adrano var stasjonen gøymt nede i fjellet. Det vil sei, stasjonsbygningen stod oppå bakken, medan plattforma var plassert langt nede i svarte lavaen. Rulletrapp så lang som bare det for å kome opp og ned. 

Då var eg ferdig med inni. Vidare gjekk toget til Randazzo. Der var det bytte av tog og eit par timars ventetid. Ventetida vart godt utnytta, fekk meg både panini med prosciutto crudo, cappuchino og litt god drikke elles og. 

Tilbake på stasjonen for siste etappe mot Giarre fekk eg med meg ei selsom oppleving. Hadi sa ein gong at me hadde kome mykje fortare fram til Italia om ikkje eg heile tida måtte ha pissestopp. Men så overhendig travelt brukar eg ikkje å ha det heller. Ikkje så travelt som han karen som kom farande bortover perrongen og minst 5 meter før dodøra ordne med buksesmekken. Eg er mest heilt sikker på at junior fann vegen ut i det fri i det han kom til døra, så travelt hadde han det. 

Skulle mest tru eg hadde teke for god tid på vegen til do denne gongen, men de får tru meg. Det var ei flaske med Aqua frizzante som gjekk amok i det ho vart opna. Eg vart pisseblaut, det rann på setet og på golvet, men heldigvis bare det nemnde flaskevatn. Ikkje buksevatn denne gongen.
Men så var det der passsarfoten var plassert i den sirkelen der toget teikna ein strek rundt Etna. 

Det er eit fantastisk og kraftfullt syn. Ikkje lenger tilbake enn rundt juletider då kreftene sørgde for både aske lava og røyk. Godt då å halde seg på passeleg avstand frå dei enorme kreftene som slepp laus rett som det er.

Eg har lett for å ta ting på forskudd. Både det som er problematisk, men og det som er gledelig. Me skriv framleis 6. mars, to dagar att til

8. MARS

I 1946 valgte "Unione donne Italiane" (italienske kvinners union), mimosablomsten til å  symbolisere kvinnedagen. Mimosatreet vokser vilt mange steder i Italia akkurat på denne tiden. Den var derfor en blomst som alle skulle kunne ha mulighet og økonomi til å gi bort.  Hvis du befinner deg i Italia på den 8.mars vil du kunne se "blomsterselgere" på hvert et hushjørne, som selger mimosakvister som menn skal gi til kjæresten, kona eller mamma for den saks skyld.

 Indianerne mente at blomsten symbolisterte styrke og feminilitet, så det var nok ikke tilfeldig at akkurat mimosaen ble valgt.