FOR STOR FOR STOL

Det var gjestene som skulle koma som var det viktigaste i går. Etter å ha flaksa med vengene frå Sola til København, vidare derifrå til München

 og så siste etappe til Bari var dei framleis ganske så oppegåande. Me pakka oss tett inn i bilen og tok avganrde Ceglie. Livar ymta frampå om pizzastopp der på den sraden der dei servere Ceglie sin beste pizza. Nå har ikkje eg smaka på pizza frå alle stader i Ceglie der slik spise blir servert, men det me fekk servert fekk ståkarakter og vel så det. Pris snakkar me ikkje om. 6 menn og ei dame gjekk frå bordet og var ikkje akkurat bråsvoltne lenger.

At niese Line  og broder Oddvar vil bruke eit par veker av ferien sin her, er det vel ingen som har problem med å skjøna. Akkurat nå melder stokken 26 grader, klokka er 08:35, frukost tid er fleksibel for både gjester og huset sine eigne folk. Det bles litt, sola skin frå skyfri himmel, badevatnet er klar, alt er gjort for eit triveleg opphald vidare. 

Feller fins i mange former. Denne er tilpassa eit liv i vatn. Om bare sirkuasjonspumpa jobbar, så er skimmeren i full sving med å fange både insekt og lauv og frø som landar i bassenget og held seg flytande. Det som søkk til botna treng manuell innsats. Då brukar eg ein slags vannstøvsugar som faktisk er utruleg effektiv.  

I fjor kjende eg meg mest lurt etter å ha kjøpt felle for mygg. Den kosta nokre tusingar, men medlemstibod på Coop Byggmix heim gjorde at fella var innan rekkevidde.

Eg har ein teori om at myggen ikkje høyrer med mellom dei som les. Om så skulle vera, hadde den nok halde seg langt unna denne innretninga, men det gjer den ikkje. I staden for å meske seg med friskt og ferskt blod frå folka her på tomta, let den seg lure. Ikkje alt som luktar godt er godt. Myggen endar i eit lite kammer der den med hjelp av varme og frisk gjennomlufting rett og slett blir dehydrert. Etter det reklamen fortalde  om fella, kunne ein tøme restane av mygg, på videoen som følgde med såg det mest ut som ein tømte svart mjøl ut av siste stoppestad for myggen medan den endå var i live. 

Hvis ingen går i fella, men passer seg for den, skal alle sammen snart få feire jul igjen! 
Ho skulle nok høyrt på mora si denne vesle nesevise som virra rundt på golvet på soverommet mitt i natt. Emmentaleren frista. Siste gong denne vart frista, men eg er redd ho har både forelde og sysken.

Så ganske gale er det nå forresten ikkje. "Det er naturen", som Meggi sa. Me bur ut på campagnaen, og der er det slik.  Forresten gjev det godt høve til å rapportere siste nytt på musefronten, og det reknar eg med må vere rett så interessant for dei som tek seg bryet med å lese.

Eit forbrukarspørsmål til sist: Kor lenge etter at du har fått noko kan du klage på kvaliteten?

 

Eg kan ikkje begripa kvifor det alltid er dei stolane eg set meg på som held slik dårlig kvalitet. Når eg set meg på ein murkant eller ein stein, då har eg aldri opplevd at det har gitt etter. Plaststolar, kvilestolar og nå hagestolar derimot, dei samarbeider dårleg. Vel er magen stor og tung, men eg har då sett andre med både dobbelt så stor og endå større mage utan at dei går rundt med tekst på magen: 

FOR STOR FOR STOL. 

Nå er det forresten ikkje magen ein sit med heller, det er baken ein brukar til det. Kan de forstå at eg ikkje forstår dette?

Pugliaprosjektet sommaren 2016

Turen vår til Puglia sommaren 2016 starta endelig. Attaullah, Hadi og Geir er i gang på denne sommaren sitt prosjekt. 2995 kilometer på veg, pluss ein del sjømil som me måtte ha hjelp til. Både Fjordline og ColorLine er brukbare, men sidan bare Superspeed kunne by på plass ombord, var det sjølv sagt den me måtte ta avgarde med. 

Morgonbåtane til Hirtshals låg klar i hamna, me var like klar . To sovande karar i bilen og eg kvilelaust vandrande rundt der ørtidleg på morgonen. Det slo meg der dei låg stille ved kai og samla krefter til neste dags arbeid, at den vesle like gjerne kunne vore ein litt overdimensjonert livbåt for den største. 

Apropos livbåt, her er det vel meir snakk om livbil. For å sei det slik er eg glad me slapp turen til Puglia på denne måten. Ein stakkars nederlendar på sitt livs tur kanskje til Norge, og så enda heile ferda på ein redningsbil på kaien i Kristiansand på veg attende til heimlandet. Ikkje for det, reiser ein på den måten slepp ein problem med stadige kvile og migepausar. Ein kan sitje bak rattet om så i fleire døgn vil eg tru.

Me legg fastlandet bak oss, Frå no av er det spaghetti, makaroni, mozarella som gjeld. 

Etter ein del mils  kjøring melder min trong seg til ikkje bare å gå på do, eg må faktisk sova innimellom eg og. Attaullah og Hadi finn roen i skuggen medan eg kviler i bilen.

Sugerrøyr er ein fin fin  ting. Matlysten manglar det ingenting på. KFC smakar godt, i alle fall der me hadde stopp for påfyll av drivstoff for dei tre karane på tur.

Å  blåse er heller ikkje dumt. Tjukke lag i tunet  med turka lauv frå oliventreea våre,  då er det godt å få litt hjelp av motordriven feiekost. Feiekostførar trengs og. Bra at ein ikkje treng førarkort for å føre den motoriserte feiekosten.

I fjor sommar spådde carabinierien i Latiano at eg ville kome dit nå i juni 2016 for å rapportere heile huset stole. Så galt var det ikkje. Det var faktisk ikkje fjerna noko som helst. Det vil seie, litt av jobben min var fjerna. Clemente har fore over øvre del av tomta med skikkeleg jordfresar. Han tenkjer vel med rette at då er det lettare for meg med "meine spielzeug" som han seier. Eg held på at Honden er akkurat passe for meg. Ikkje minst startar den på første snortrekk kvar einaste gong.

Me har jo som dei som har lese min blogg før veit, vore plaga av både firbeinte og tobeinte ubedne gjester. Dei tobeinte har nok vorte avskrekka av VigilNova, den lokalevarianten av Verisure. Dei firbeinte derimot, dei let seg visst ikkje avskrekke av noko som helst. Inni sovesofaen, og mellom puta og madrassen i senga på master bedroom der låg det lager av mat for eventuelle hardare tider framover. Når me kom så langt som ned til senga der gjestene skal sova, ja så hadde det vore gjester der før. Såg mest ut som det hadde vore ein heimefødsel der. Utruleg kor mykje Vanish hjelper mot. Fjernar alle spor etter musefødslar ville vel vore ein fin reklametekst vil eg tru.

Men men, som ho sa Meggi på Taverna di Pascalone: Det er bare naturen, det er slik.

Eg fekk forresten mest helse på den eine, den natta me kom fram hit. Det vil seie seint fredag kveld, rundt midnatt. Ho, vsele søte musa,  pila litt fram og tilbake på golvet, såg ikkje ut til å vere  redd i det heile.  Ho har nok aldri høyrt Alf Prøysen si vise: Viss ingen går i fella. Den vesle søte som dansa seg inn under vaskemaskinen, kan fort bli den som innvier fella.

Kor mange bein har s desse?  Beinlause eller einbeinte? 

Stakkarane valde feil plass å utfalde seg på. 3 på soveromsgolvet og ein på veg opp mot taket på badet. Lurer på kva den ville der? Kanskje den undrast på det den og den og før den fall i flisegolvet med noko som mest likna eit plask. Fekk tydeleg sjå at snigelen er eit blautdyr.

på italiensk territorium?

 

Hadde ikkje hatt noko imot å gå ombord i denne, heimehøyrande i Genova. Ikkje plent for anna enn at eg då truleg hadde vore på italiensk territorium. Når kjempa ligg til kai i Stavanger, blir husa i Gamle Stavanger små, mest som leikehus. Costa Pasifica, systerskip til Costa Concordia som havarerte, ruvar så det er eit syn.

Kva båt av desse to eg helst ville reist til Italia med veit eg ikkje heilt. Kjem an på kva som ville gå fortast?

Kanskje denne hadde toppa begge dei to andre, både den store og den vesle. Georgetown var heimehamn for design som absolutt kan vekkje åtgaum. Utvortes flott som få, innvortes truleg endå flottare. Fiffen gøymer seg bak svarte ruter slik at me som bare er velståande nordmenn og gallrike verdsborgarar, me fekk ikkje så mykje som eit lite glimt av innsida. Hadde ikkje vore heilt feil å reise til Brindisi med denne. Har nå forresten sett liknande båtar der før. Middelhavet er heldigvis ein leikeplass som ikke skil mellom kong Salomo og Jørgen Hattemakar. 

Vil du vita kva Stavanger Aftenblad kan opplyse om denne båten finn du opplysningar HER

Får nøye meg med Superspeed, no med ny avreisedato. 23. juni frå Kristiansand vart brått til 22. juni. Eg oppdaga at dei to skulegutane våre, Attaullah og Hadi får sommarferie ein dag tidlegre enn det eg hadde fått med meg. Og å venta ein dag meir enn heilt naudsynt, det er fullstendig uaktuelt.