Takk vere først og fremst Lisa, men og Bøje, har me eit lite håp om litt blomsterflor også på vår parsell. Alle desse plantene har sitt opphav frå hagen deira oppe i Ceglie. Dedikert blomsterelskar er vel ikkje å ta veldig hardt i om ein skal omtale Lisa. Ho jobbar iherdig med å stelle nøye utvalde blomar i hagen deira. Hentar frå alle stader der tørkeherdige blomar er å finna. Resultatet er overmåte fint, og heilt uventa midt oppi alt det brunnsvidde etter månadar utan nedbør.
Skal ikkje sjå heilt bort frå at nokre av desse kjem frå Villa Serena der nye eigarar nå har inntatt festningen.Livar har opp gjennom åra vore ein framifrå kontaktskapar. Alle dei norske rundt Ceglie har me blitt kjent med via han. Her er gjengen samla hos Aud og Leon. Dei skaffa seg hus like ved Ceglie for 6 - 7 år sidan. Dei hadde funne Livar sin blogg om livet i Puglia, og tok kontakt med han. Då dei var nedover for å ta i øyensyn eit hus dei ville ha som dei hadde sett på nett. Akkurat då var Livar i Stavanger, medan eg var i huset vårt på Cda Coltura. Slik fekk eg møte dei først av alle oss i gjengen rundt Livar. Me møttes på hjørnet av Piazza Sant'antonio i Ceglie. Hos Stefano på Osteria del Coco Pazzo i Martina Franca fekk me mat og tid til å bli litt kjende.
Hus fekk dei og godt integrert med roglianarane har dei blitt. Før dei reiste sørover nå i haust, vart dei lovformelig gift, så bacalaopartyet Livar tok initiativ til, vart mest som eit lita bryllupsfeiring. Det kom og eit lite og forsiktig ynskje frå kokken, han meinte me kunne jo feire meir kjærleik når me først var samla. Og feire kan me visst meir enn gjerne. Gerd passerte testen med glans. Ei elskelig dame seier Anne Marie.
Dagen etter, 6.oktober tok me på heimveg. Planen var eigentlig å reise mandag 7., men då med ein ganske så lang førsteetappe. Latiano - Bussolengo er 925 kilometer. Grei nok dagsetappe om ein startar tidleg og kjem seint fram. Men same kor god bil ein kjører, blir ein sliten. Ladepausane er ikkje samla sett lenger enn mat og pisssepausar, så total kjøretid blir nokså likt har me funne ut. Vasto, sånn omtrent midt mellom vart nytt mål.
Kø og litt forvirra sjåfør, det var eg som starta kjøringa frå Brenner. Me enda på ein liten smal veg nedst i dalen og såg bare hovudtrafikken på bruen som slynger seg langs dalsida.
Pippi sa jo at dette har eg aldri gjort før, så det klarer eg heilt sikkert. Eg har heller aldri kjøpt bil i Egersund frå adresse Contrada Coltura. Alle avtalar klar for overtaking så raskt som mulig etter heimkomst. Betaling vart utført langs vegen frå Kristiansand til Mandal. Forsikring var alt ordna før meir tok ut heimover. Omregistrering vart også gjort mellom Kristiansand og Mandal, så då var handelen så å seie fullført før me som sagt svinga inn i gardsrommet heime for siste gong med EF91925.