God gang med hovudpersonen i storform. Når det vert stelt i stand gjestebod på La Silvana, er me budde på kvalitet.
Me sjekka inn sånn rundt klokka eitt. Så gjekk det slag i slag, eller kanskje rettare sagt fat etter fat i heile 6 timar. Klokka var faktisk sju då me starta returen til Villa Felizia for ei siste natt der i denne omgang.
Litt av den festglade flokken som ville ære jubilanten med skål og jubelrop.
Dei på kjøkkenet hadde lagt seg i selen for å gjere ære på trullodama frå Norge. Dette er bare ein av dei ørten ulike rettane som vart brakt til bords. Når det vart tid for å runde av gjekk det over til frukt, nokre av utvalet har eg faktisk aldi før sett og langt mindre smakt.
Eit av kjennemerka på høgdedraga ovanfor Fasano på Selva di Fasano er ein ekte minaret. Historien bak den har eg gløymt, der er ingen religiøs bruka av den. Men likefult ein ekte av slaget.
Julebyen Locorotondo fekk ikkje besøk av oss etter festen. Me tok strake vegen heimover for å klare å ta på endå ein heimveg tidleg neste morgon.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar