Arbeid som nesten gjer seg sjølv

Ja faktisk er det nesten som det gjer seg sjølv. Etter at me fekk kontakt med Giulio og Giula via nabo Lina, har me kunna slappa av i trygg forvissing om at nødvendig arbeid vart gjort. Giulio og Giulia er forvaltarar på eit større kollektivbruk ikkje langt frå oss. Kunnskap og maskinar har dei og heilt tydelig at dei har, dei veit kva som må gjerast til ei kvar tid. Har vore innom det før dette med plikt til å klippe grast på eigedomen vår. Grunnen er brannfare når graset visnar i løpet av sommaren. Har også høyrt at bekjemping av insekta som spreier xylella er nødvendig. Insekta trivst veldig godt i høgt gras. Klipper ein får desse insekta verre levevilkår, og det vil jo svært gjerne.
 

Ein skulle kanskje tru at hausting av oliven går føre seg på likt vis over heile Italia. Nokre stader brukar dei nett. I vårt område blir bakken under trea preparert for å bli slett og glatt. Olivenbæra blir slått ned og deretter  sopt opp i kar for så å bli levert til oljepresseri. Der blir olivenbæra vaska før dei får press på for å få skilt frå godstoffet.

Nyhorva bakke under oliventrea viser at første trinn i prosessen med å lage olivenolje er unnagjort.  Etter mange fleire trinn på rett tid kan det haustas oliven, bare ikkje hos oss dette året. Radical potatura eller stor beskjæring vart gjort i mars, og då treng trea meir enn eit drygt halvår for å bera på ny. 

For oss går arbeidet umerkelig fram, men me får jo lov å betale når me bare kjem oss nedover. Me kan jo bare sitje her i stova på Vigrestad og nyte synet av godt arbeid.