Då eg kom hit og skulle slå av alarmen med hjelp av kontrollen på reservenøkkelknippet, så skjedde der ingenting. Kontroll-lampa lyste like fullt om eg trykte aldri så mykje på avknappen. Får gå inn, så får me heller tåle sirenelyden til dei rykkjer ut frå VigilNova. Mest skuffa måtte eg bare konstatere den store stillheten. Absolutt ingen alarmlyd. Ikkje lenge etter kom VigilNova og eg fekk på eit vis forklart at dei nøklane eg vanligvis brukar var oppe i San Vito. Vår endelaust gode hjelpar Livar baud seg til å kjøre oss ned til Meggie, omtrent 10 km, slik at me kunne få tak i bilen. Men nøklane dei hadde Guido, eiendomsmeglaren me handla hus gjennom. Kort etter at me hadde kome hit hadde eg eller Hadi bruk for vatn, men vatn må kome ein stad frå, og når pumpa ikkje vil jobba, då er her null vatn. Me kom hit mandag ettermiddag, nå går me på 3. døgnet utan vatn i kranane i huset. Godt at me har med oss nokre liter medbrakt i bubilen. Nok til 3 rundar i dusj så langt, og truleg held det til fleire omgangar med vatn og såpe. Naudløysinga er ikkje optimal, men her er ting på gang. Guido har kontaktar i aust og vest, gjer alt han kan for å skaffe rettvise folk som ikkje skal sko seg på oss "strangieri". Blir helst feil å sei at det var dumt for oss at reparatøren akkurat hadde mista svigerfar sin, men det dumma var nå at hjelp for oss ikkje var tilgjengelig akkurat til den tid me skulle ønskt. I kveld kjem det folk, og så får me bare håpe alt me kan at ikkje heile sulamitten i den 135 meter djupe brønnen må opp og eventuelt skiftas. Mykje styr, men må ein, så må ein.
I beste fall er det Tor som har svinga hammaren og gjort sitt til at det elektriske anlegget har blitt overbelasta.
Eg er på ingen måte kyndig innan elektrikken men eg har eit håp, og det er at desse to brende komponentane, kondensator og brytar har blitt slik på grunn av lynnedslag. Betre tross alt det enn styret med å få opp alt utstyret frå det djupe holet der me normalt får vatnet frå.
Målaren oppe til venstre alfor høg spenning, og det tyda på at pumpa ikkje fungerer, og at det ikkje bare er mangel på struma på grunn av feil i straumskapet. Når så resetknappen vert trykt inn, prøver pumpa å starte, men klarer det ikkje. den kan vere blokkert av ein eller annan grunn.
I gamle dagar, før engelskmennen me handla huset av, då hadde dei cisterne under huset. 4 meter ned i eit mørkt hol. Rundt 12 - 16 kubikk som var tatt i bruk som lagerrom. I fjor sommar var eg ubetenksom, som eg nokre gonger er og fyllte lagerommet eller den gamle cisternen heilt opp. Like til det rann bekk ut under døra til skuret der dagtanken for vatn står. For å tøme rommet og rydde i alt som hadde vore under vatn, skaffa eg ei pumpe og ein slange. Fekk tømt, men nå er det fullt att. For mykje vatn på feil plass kan du sei. Pumpa hadde eg tenkt kunne kapp-pumpe med den normale pumpa når det KJEMPESTORE bassenget skal fyllast, men me må jo ha tilgjengelig vatn først.
For nedskylling i do og andre oppgaver innan vatn, har eg funne nokre kar til å fylle opp med cisternevatn av kanskje heller tvilsam kvalitet. Drikkevatn og kaffivatn får enn så lenge bli kjøpevatn med eller utan kolsyre. Kolsyra vatn i kaffimaskinen, korleis gjekk det mon tru?
Eg kan ikkje anna enn å ta meg i tanken på korleis det ville vera å verkelig vera utan vatn. Over lang tid. Fins mange som slett ikkje får tak i reint vatn på dagleg basis. Mest så eg kjenner meg litt utskjemt, men fytti grisen så trøttande det er.
I løpet av ein halvtime skal dei vera her, Guido og reparatøren.
Alarmproblemet var løyst då batteri i sentraleining vart skifta og i tillegg batteri i telecommando vart bytta ut med eit nytt. Alarmen har heile tida etter at hovudsikringen vart slått på att vore i drift. Bare sirenelyden her lokalt som fall ut pga tomt batteri.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar