Uønska velkomstkomite

Slik kan det gå. Eg som helst vil kjøra bil til og frå Puglia, enda denne gongen opp i fly. Ein snakkar som ein har vit til når det ikkje har noko å seie. Den dagen då det gjeld, er det visst kronene som styrer anten ein held seg til venstre eller til høgre i det politiske landskapet. At eg skulle ende opp med å reise med både Kjos og OLeary viser bare kor langt ein kan kome frå lære til liv.
Det er ikkje eg som har sagt desse bevingede ord, han kallar seg rasshøl heilt sjølv.Har forresten aldri før blitt bydd på isbitar oppi lufta. 

Men sanneleg, isbitar fekk eg, og det likar eg jo.  Det som fer inn skal for min  del fort ut att. Litt strekk på beina fekk eg meg og. Plassen ved vindauga heilt på bakerste benk er ikkje så veldig romslig for storleik XXXL. Interessant å følgje med på trafikkavviklinga inn og ut av do. Ein skal vere smidig i både kropp og hovud når mange står i kø og fleire må flyttte på seg for kvar manøver ein person skal gjere.

Her tenkte eg rasshølet skulle vore. Om eg fekk isbitar for første gong i lufta, så var det og første gong eg har sett panel med så store sprekker mellom som nettopp her ombord i flighten frå Manchester til Brindisi måndag 3. oktober. Kanskje dei har drive med skikkeleg tungtransport. Kanskje ein skikkeleg tungvektar har sett seg på setet litt skeivt? Godt det ikkje er del av bærande konstruksjonar anna enn eventuelle rasshøl av grovare kaliber.

Velkomstkomiteen var på plass ja. I hopetal og helst endå litt til. Dei har sikkert venta sidan midten av august då me reiste. Det verste for dei i velkomstkomiteen er nok at eg set lite pris på den form for velkomst. Difor har eg gjort det eg kan for å samle saman så mange som mulig av dei. 

At så mange vart lokka i døden skuldast dette stoffet. "Made in USA" kan bety så mykje i mine auge, men dette illeluktande gørret har lokka meir enn ei flue på siste flygetur her på tomta. 

Blanda med vatn oppi flasker med små hol i toppen, har det vore rett så effektivt. 

Nå er det rett nok slik at eg tek til å tvila. Her sit eg med kort veg til ikkje mindre enn 3 av dei før nemnde så effektive fluefellene, men tur du dei vil oppi der? Eg dusja i dag, men likevel vil fluene heller til meg. Det illeluktande gørret lokkar dei ikkje. Faktisk luktar det skikkeleg rote kjøt, men som sagt, fluene vil heller til meg. Ikkje forstår eg det. At odøren etter lang reisedag kan vera så som så skjønar eg, men nå etter både dusj og såpevask? Eg har trudd det USA produserte stoffet arbeidde etter prinsippet, di verre det luktar di betre lokkar det fluene.
Om nokon skulle sakne siste rapport om musebestand på tomta så kjem her siste nytt: Inne ved vaskemaskinen hadde ei gått i fella. For henne blir det ikkje jul igjen. Ho var innturka og lite lekker. Ikkje søt ein gong. Av eit rikeleg utval av posar med musegift har eg bare funne 2 opna posar. Dei andre 10 - 12 posane ligg urørt der eg la dei. Ute låg det 4 åtestasjonar med giftklosse i. Alle klossane er gnagd på, men der er rikeleg att med aktivt stoff for kamp mot mysene utover vinteren. 
Elles er dei ikkje heilt opprådde heller. Får me ikkje koma innn og forsyna oss i fred, så får me ta det me finn. I cisternerommet vågar eg meg etter å ha installert infraråd sensor til å oppbevare nokre av dei motoriserte leikesakene mine. Kantklippar, motorsag, lauvblåsar for å nemne det viktigaste. Når der er sikra mot tobeinte, tenkte eg der var sikra godt nok. Men dei små søte firbeinte som stortsett held seg unna inne i huset, dei har ordna seg med materiale til å bygge bol som held mot kjøligare dagar. 

Heilt dumme kan dei forresten ikkje vera. Dei har drive rekognosering i god tid og funne ut at han som polstringa skulle vere for, han er godt nok polstra i utgangspunktet og treng ikkje noko ekstra på bæreselen for lauvblåsaren.