Og slik går no dagane

På søndag hadde me med oss krumtappane i vår verksemd her sør, Guido meglar saman med Angela og Sofie saman med Livar til Taverna di Pascalone i Via Roma Latiano. Me vart så forsynte så, og ikkje var me aleine som gjester heller slik eg var første gong eg var hos dei.  Solid lokal mat i endå meir solide mengder. Det einaste som ikkje var solid var prisen. For 15 € vart me solid mette og ganske så solid utørste og.

Neste dag, måndag, tok veret ei ny vending. Me hadde lenge bestemt oss for ein IKEA tur, og på vegen hadde me ein stopp etter gammalt i Polignani a Mare. Sør-Europas beste pizzafekk Anne Marie, medan eg fekk ein lunka lasagne som nok hadde bak seg ei tid i fryseboksen. Etter ekstra oppvarming smaka den godt. Pizza til Anne Marie kunne godt bere merkelappen Sør-Europas beste. Den var bare kjempegod rett og slett. På veg frå pizzaplass til parkeringsplass vart me overraska av eit overhendig høljeregn. Alt overvatn skulle finne sin veg til sjøen via dei gamle steinlagde gatene. Eg lyg ikkje når eg seier vatnet enkelte stader stod 10 cm opp frå gata. Med joggesko vart det bare eitt resultat av det, klissblaute tær resten av den dagen

På IKEA var det som det brukar vera på IKEA. Litt venting, men det er jo ikkje anna enn ein del av prisen. Overskap til kjøkken vart kjøpt inn, likeså fyll til ei hylle som stod her då me overtok. Dører, skuffer og boksar gjer det meir passande som oppbevaringsmøbel. All den engelske damelitteraturen vart auksjonert bort heilt gratis for akkurat eitt år sidan. Ingenting vart igjen anna enn ein del engelsk fotballbøker som våre to fotballgale søner, Knut og Helge hadde glede av sist påske då dei var her for første gong.

Det vart kveld og det vart mørkt før me var heime att

Røyrtong stor nok i kjeften

04.10.2013

18 timar sidan støpselet til kjøleskapet mista kontakt med Enel. Me har jo hatt ei von, men slett ingen visse om at det ville hjelpe. Det var trusstyrkande å sjå at øvste hylle i kjøleskapet etter kvart vart fylt med vatn.  I botn av skapet samla det seg og vatn. Så måtte skapet ut frå veggen, og der i skåla oppå kompressoren var det fullt til kanten. Ei lita gjennomblåsing av slangen for kondensvatn viste full opning.

Kjøleskap med for mykje vatn i frosen tilstand og vannkranar utan fytande i. Det var status då me kom hit tysdag kveld. Det kunne godt ha vore motsett. Samma hur, når kjøleskapet nå har svive ein time har det gått 8 grader ned i kjøledelen. Det lovar godt.

Endeleg i normalt gjenge. 

Jordskokksuppe på menyen i kveld, men trur du ikkje vatnet stoppa att. Ikkje ein gong dråpar i kranen. Etter nokre rundar i hovudet kom eg til att pumpa frå brønnen var slått av under arbeidet med cisternepumpa og at det av den grunn var for lite vatn i cisternen til at pumpa der ville jobbe meir etter tre rundar med vaskemaskin og ein runde med oppvaskmaskin.. Medan eg jobba for å fylle cisternen kom eg til å vri på kranen for å stenge til cisternen slik at alt vatnet skulle ut til ein diger utekrane. Den var sjølvsagt stengt, og jammen gjev brønnpumpa trykk. Puff sa det så spratt både utekrane og røyrbit av. Utan røyrtong av stor nok dimensjon var det lite eg kunne gjera.  Ferramente oppe i San Vito hadde tong. Spenninga på vegen heimeover var merkbar. Ville me få att vatnet, eller var det bare å bla vidare i ei bok med mange sider, ei side for kvar feil som kan oppstå knytta til eit hus. Vatn vart det og ikkje mykje bry var det  få det til heller. Opne og llukke rette kranar, så fekk me att vatn i cisternen. Når vatnet der kom opp på eit visst nivå, vart brytaren for den andre pumpa slått på. Vatn frå kranane kom som om det aldri hadde vore annleis nokon gong. Bohylla vår fekk ikkje eit nytt bind av  "Dette kan gå galt i eit hus"

 

Lina har vore i huset sitt i ettermiddag. I det ho skulle gå løyste ho ut alarmen. Det tok ikkje meir enn 3 minutt så var alarmselskapet på plass for å sjekke ut kva det var. Eg slo kloa i dei og fekk tilbod på rappen. Så spørs det om innsatsen til vaktselskapet er verdt € 540 pr år. Dei to karane kunne koma alt i morgon tidleg for å montere sensorar. Avtalen vart at eg skulle evt ringe måndag morgon. Då har eg fått sjanse til å konferere med innfødde. At Lina har akkurat dette selskapet skulle borge for kvalitet vil eg tru. Me får sjå kva det blir til. 

Altfor mykje varme i kjøleskapet

03.10.2013

Truleg har det vore overspenning i straumnettet som har tatt knekken på pumpa som forsyner kranane i huset med vatn. Her er 13 uttak i alt når vaskemaskin og varmtvannsbereder er rekna med. Om så er, så har kjøleskapet også tatt kveld av same grunn. Frysedelen fungerer heilt fint, men sjølv kjøleskapet er heilt duglaust når det gjeld å få temperaturen ned.  Etter Øystein Bratland sitt tips for mange år sidan, har skapet vore ålveltes i ein halv time. Deretter kom det på rett kjøl, men like lite kjøl vart det inni skapet. Nytt kjøleskap er det, men eg finn ingen papir på kvar det er kjøpt eller kva tid det er kjøpt. Er redd for det endar med at me må kjøpte nytt det og. Slangen for kondens innanfrå skapet er tett, men eg kan ikkje tru det er det som drep kjølinga.(Men eit iskaldt spor er det) Eit siste forsøk blir å bruke kompressoren i bilen for å prøve å blåse opp slangen og få vekk det som blokkerer. Kan bli endå litt meir mas att på hjelpesmannen Livar. Greitt nok å ta kontakt på telefon med ein elektrikar eg har snakka med før. Verre å ringe helpdesk for Indesit kjøleskap når mine italienskkunnskapar avgrensar seg til å telje frå ein til hundre, namn på vekedagar og månadar og elles ein heil del gloser.

Før me for til Villa Serena hadde me ein tur innom banken i Francvilla Fontana. Roberto Ricchuta ringde for å finne ut om me kan få nettbank, men svaret var framleis negativt. Men der er endringar på gang. I løpet av året kunne det bli endra slik at personar frå land utanom EU også kan få nettbank i Deutsche Bank Italia. Han lova å maile når forandringa kjem. Ein kjem heller ikkje utanom den etter kvart obligatoriske ærend i banken espressoen/cappuccinoen. Har i god tru kjøpt cappuccino i Stavanger eit par gonger i det sist, men det har på ingen måte vore nokon saliggjerande oppleving. Ok at prisen er forskjellig, snaue 20 kroner her mot 40 i Stavanger. Skummet som er det som gjer cappuccino til cappuccino skil cappuccinoen i Stavanger ut som skvip med litt melkesøl i.

Då me kom frå til Villa Serena hadde Livar alt vore på nett og samla tilbod p nye kjøleskap. Han hadde og funne fram til fleire adresser der me kunne spør etter hjelp. Mellom anna to adresser  i San Vito dei Normanni. To karar for attende til der eg kom frå. Damene vart igjen for å stelle i huset. Første adressa me prøvde var bom. Skilt med namn på alle slag kjøkkenmaskinar, Whirlpool, Zanussi, Beko, Miele, Husqvarna var til lite hjelp i seg sjølv så lenge portane var nedrulla og ingen folk var på plassen anna enn me to nordmenn på leit etter kjøleskapshjelp. Den andre adressa viste seg å vera ganske tett på den første, men heller ikkje der var der folk tilstades. Ein kikk inn vindu viste ei heil rekkje med nye og gamle kjøleskap, utstyr elles tyda på at det var slikt som blir bruka til påfyll av kjølemedium. Dette må heilt klart vera rette staden om nokon reparasjon skal bli gjort. Ein rask telefonsamtale fortalte at staden ville opne att rundt ½ 6.

Vel tilbake på Villa Serena venta Sofie sin velsmakande heimelaga lasagne på oss, dessert av typen me tek det me finn (fiken, druer, eple, nøtter, litt rødvin, dryss av brunt sukker og topping med ein smørklatt) og så til sist ein liten kopp krutsterk kaffi.  Godt med gode folk som kan ta vare på oss ferskingar i faget «Å leva det gode liv i Italia»

Utpå kvelden når kjøleskapsreparatøren opne verkstaden sin fekk eg forklart at frysedelen av kombiskapet heldt -24C° medan kjøledelen kava med temperatur rundt 17 -18C°. Er det eit NO-frost skap spurde reparatøren om. No currente venti quattro ora, porti operta. 

Det bar heim for å ta ut stikk-kontakten. Fælt å måtte setje frysevarene for øydelegging på kjøkkenbenken, men isbitar og fryseelement funkar kanskje godt nok i ein kjølebag til at noko av maten kan etast nest dag.

Dobbelt hushald, dobbelt bry?

02.10.2013

Det er travelt å halde hus i både Norge og Italia. Dobbelt så mange ting som kan lage kluss. Dagen før me for nedover fekk eg mai frå pedellen vår. Bad news skreiv han. Dårlig med vatn. Feilvisning på panelet for styring av vannpumpa. Noko bad vart det ikkje når me kom hit ned. Til det var trykket altfor dårlig, der var ikkje trykk i det heile visste det seg. Heldigvis har brønnpumpa ein bypass funksjon, slik at me får vatn opp av brønnen. Det er bare levering av vatn rundt i kranen som ikkje er g hit ned. Han har vore her før. Det er han som la inn nivæbryter for vannpumpa slik a me skal sleppe å fylle opp cisternen manuelt, dvs la pumpa gå og passe på å stoppe før det renn over. Automatikken har funka fint den. Det spørs om ikkje vatningsanlegget evt alle litrane i sommar til bassenget kan vere syndaren. At pumpa rett og slett har tatt kvelden. Kan og vera fukt på styringspanelet.

Frukost ute under open himmel i passe temperatur set me pris på. Må rettnok skikkert vera norskingar for å synas det er godt, men kan bare me nyta det er det jo fint for oss. Småplukk av arbeid er her, men det er triveleg nok det. Litt luking, litt raking, litt brenning, me styrer sjølv kor mykje me vil gjera.

Telefon til Guiseppe Arcangelo vart starten. Møt meg ved «bensina a strada Mesagne ora undice». Der venta eg i ein halv time før godeste Guiseppe dukka opp. Strake vegen til Villa Felizia. Eter litt jobbing kom han fram til at det måtte vere ein kondensator i pumpa som hadde svikta. Styringspanelet hadde ikkje feil. Guisppe reiste i lag med assistenten sin, og kom tilbake nokså fort i lag med eit par andre karar. Det var nok folk med pumper som spesialområde. Etter utmontering av pumpa, står det att å sjå om den let eg fikse.

Den let seg ikkje fikse. Her står den gamle og ventar på siste reis.

Eg kjem tilbake i kveld, "oggi" for å setje pumpa på plass att. «Credo» sa han også, eg trur det.

Elettrico kom og timar vart det to av før pumpa gav vatn og stoppa av seg sjølv når kranen vart stengt. Det kan vere like viktig at pumpa stoppar som at ho startar. Bytte av pumpe til ei litt større + montering av overspennningsvern er ikkje gratis, men med arbeidspengar som heime ville vere ein vits, så skrapar me ikkje botn i lommeboka. 2, delvis 3 mann i 3 timar for € 150, det er slett ikkje gale. Med dagens kurs på rundt 8,10 blir ikkje timesatsen stor meir enn vel 200 Nkr. Då skal ein jobbe ein del timar pr veke for å ha nok å leve for. Prisane aukar her som heime og om enn folk klagar over dyre tider heime, så har dei meir grunn for å klage her. Her er større gap mellom det som kjem inn og det som må ut enn tilsvarande i Norge.

Vente med å hente

Til Sola kom me ganske så greitt. Italiensken vår vart utfordra hos Simonetta på Kannik på mandagskvelden. 
Når ein fer og rek på dette viset er det ofte nødvendig å starta dagen tidleg, men i dag var det lite å vinne på det. Boarding starta alt kl 05:20, og kl 05:40 var alle på plass. Likevel vart klokka 07:20 før flyet rulla avgarde for take off. Tekniske problem gjorde det umulig å flyge trygt etter det kapteinen opplyste. Med 50 min til å kome seg vidare med neste fly frå Amsterdam, seier det seg sjølv at nettopp det flyet hadde tatt av lenge før me hadde landa. 
Me får eit kort opphald på Fiumicino. I Brindisi landar me 4 og 1/2 time seinare enn opprinnelig oppsett tid. 
Meggi må vente med å hente. Sofie og Livar som skulle ete middag hos oss må og vente. Me klarer ganske mykje, men å servere middag klokka 18:00 når me sjølv kjem fram tidlegast 19:30 det vert rett og slett vel vanskelig. Middagen blir sikkert ikke dårlig om den må vente til i morgon. Kaffimaten held seg og godt pakka som den er i kofferten.