Troppo caldo, heise hett.

 Det skal sovast også når dagtemperaturen hamnar heilt oppi 42 grader. Blir jo ikkje kaldt sånn straks sola går ned heller. 

Den varmaste natta med temperatur ikkje lenger ned enn til 26 grader, gjekk nå fint den og. 

I slik temperatur er ikkje trongen for dyne veldig stor. Det klarer seg i grunnen med det ein kom til verda med, og det var ikkje ski for min del sjølv om eg er nordmann så god som nokon.

Då får ein bruke det som ligg tilrette teknisk for å klare å sove i adams drakt. Me startar med trylletingen som fiksar  varme og vinteren, og kjøl om sommaren når det trengs. Innstilt på 26 blir ikkje kontrasten altfor stor.

Den syter for tilskot av kjølig luft som kjem både stove, kjøkken og soverom til del. 

Tilskot av kjøligare uteluft sørgjer denne firblada utgåva for. Høgast mulig fart, og då kjenner ein vinden heilt inn på soverommet. 

Ope glas på soverommet er del av totalpakken. Med vifte der ved det opne glaset får me inn litt ekstra av den ørlite kjøligare nattelufta.

Eit godt kjøp var det då me skaffa propellar i taka på soveromma. Skikkeleg skal det vera om enn det kostar nokre Euro. Hadde me satt venger på huset, montert propellane på veggen, så er det sikkert ikkje langt frå at me kunne teke ein sightseeing i frå lufta her i Brindisi regionen.

Me får heller gå inn for landing. Bidrag for å halde passe temperatur på skrotten får me frå hyppige besøk i bassenget som utrulig nok ser ut til å ha blitt tett. 

Badenymfen her sikrar seg forresten tre veker avkjøling ved å ra seg ein svipptur heim. Eg blir gartner og passar på at blomane ikkje turkar bort. Ein og annan svipptur kan det nå bli på meg og, for blomane held nok to tre dagar utan vatn om eg bare gjer jobben veldig grundig før eg fer. Det kan bli alt mulig, høgdedraga nord for Matera, tenkte litt på Napoli, med vart rådd frå pga stor tilstrøyming av folk i det området no som her er ferie for folk flest. På Sicilia har eg vore før, opptil mange gonger. Kanskje Palermo lokkar, eller Corleone eller Bronte på skråningane opp mot Etna.

Markens grøde

Dei åtte og eit halvt mål som eigedommen vår her i Pulia måler, kunne vore meir til bry enn glede. Skulle me stått aleine om å halde jorda i hevd, hadde det fort blitt ganske så utriveleg. Men nå er me så heldige at me har fått kontakt med folk av beste slag til å ta vare på oliventre og for den del andre tre som og treng stell.

Me tok turen bort til Giulio og Giulia nå i ettermiddag for å gjere opp for fleire omgangar med traktor på jordet under oliventrea. Harving først, og så slådding i eit par omgangar. Normalt burde ein kan henda avtalt pris på førehand, men erfaring viser at det er ikkje naudsynlig. Arbeidet blir gjort med glede og stolthet.

Så langt har me lite visst om bakgrunnen for dei gode hjelparane våre anna enn at dei opphavlig kjem frå Albania. Son deira Ymer, som er maskiningeniør og jobbar i Torino, var heime på ferie. Sjeldan god i engelsk, og det gjorde at me fekk litt meir  kjennskap til både kva jobb Giulio har og at han er utdanna innan faget stell av oliventre. Samstundes fekk Giulio og Giulia høve til å spør litt om kva bakgrunn eg og Anne Marie har. 

Etter utført oppdrag, vart det spurt om me ikkje ville ha med oss litt friske grønnsaker. Rett frå ortoen vart det plukka nærare 4 kilo, både kjende og ukjende vekster. I tillegg tok Giulia ein tur inn på kjøkkenet og kom ut att med ei flaske rødvin. Rødvin av eigen produksjon. For min del blir det som perler for svin, men det fins andre i huset som kan setje pris på slik drikke.

Ymer hjalp oss med avtale om tagliare av oliventre når haustinga er gjort. Elles fekk Giulio frie tøylar til å gå laus på alle tre han ser er i trong for beskjæring. Godt å vite at me har ein avtale.