Litt av kvart når ein skal ha PARTY

Medan eg skriv dette er det lørdag. Har starta dagen godt med smørjing av ein slag membran på fugene mellom steinane som tekker taket.  Som ei velling av sement og eit eller anna tettestoff. Lurt å gjera annakvart år i følgje guruen. Eg tok bare litt av taket og godt trur eg det var. Sikkert lurt å børste bort eventuell mose og anna laust rusk frå fugene for å få betre heft på membranen. Får ta resten av taket i november, for eg reiser ned dit att for eit par seinhaustsveker.

Fælt fort går tida, det har alt blitt søndag og me er klar for innflyttingsfest. Sidan Sofie for til Brüssel, kjem Livar aleine. Det vil seie, han har med seg Lill Karin og Gaute frå Sandnes som er her nede for å skrive kjøpskontrakt. Dei har kjøpt seg Trullo ikkje langt vekk frå Ceglie Messapica. Guido og Angela kjem. Om det passar slik kjem dotter deira Daniela og. Nabokona Lina fekk me «snakke» litt med i sommar. Ho er og invitert. Kelnerar har me henta heilt frå Norge, Arnt Håvard og Anne Irene er gjester her, kom på fredag og deg heimover tysdag med stopp i Roma fram til søndag. Det blei ei samansett forsamling av dette. Me gledar oss over at Palma og Ubaldo og har takka ja. Det var med henne Puglia eventyret starta for min del. 23. desember 1997 kjende eg triumfen rasa gjennom kroppen då eg etter fleire mislukka forsøk fekk henne i tale i andre enden av tråden. Schuola Media Statale Dante Ahligeri ville samarbeide om eit Comenius-prosjekt saman med oss frå Vigrestad ungdomsskule. Me fekk nokre interessante år der me møttes fleire gonger både i Italia, Nederland og Norge. Passeleg samansett forsamling der me alle har det til felles at me er glade i Puglia eller glade i nokon som er glade i Puglia.

Forno a legna er fyrt opp så godt som ein kan med så lite erfaring som me har. Pizzaomnen har forsynt oss med pizza og brød ein gong, men då var me nok litt utolmodige. Denne gongen har eg fyrt i snart to timar, og endå er det ein time til maten skal inni. Då skal alt sotet inni omnen ha blitt brent av, fargen skal ha endra seg frå svart til kvitt. Det ser så godt ut. Heilt kvitt har sotet blitt og varmen er ganske så intens. Skal ikkje ta lange tida å få ferdig pizza til 12.

Litt tilbake til laurdag. Me hadde oss ein tur på Lidl i San Vito dei Normanni. Fekk skrapa saman nok kontantar til å betale ettersom dei ikkje tok verken det eine aller det andre kortet. Så veit eg det. Handlar du på Lidl skal du kunne betale utan å bruke kort kort og godt.  Etter runden oppi San Vito tok me oss ein tur til San Cataldo der me fekk dyppe lekamen i Adriaterhavet. Litt kjølig syns eg det kjendest ut, men betydeleg varmare enn det ein nokon gong opplever på Brusand.  Lecce sto på programmet deretter. Varmt var det, 26 då me kom og 24 då me for heimover att. Mangt og mykje å sjå på og god mat for svoltne magar.

På søndagskvelden lærte eg at ekte pizza ikkje blir laga i former eller på brett. Den vert laga direkte på steinane i omnen. Ein soper glørne til sides og skyv pizzaen innpå med dertil passeleg reiskap. Kjøper ein ferdig pizzadeig er det og eit poeng å slå ned deigen like før ein har på fyll og set det heile inn i omnen. Om ein ikkje gjer det, kan det ein tek ut att av omnen fort likne meir på foccacia enn på pizza av det napotaleanske slaget. 

Dekka med nyfarga damask gjekk det godt å bruke gamle bortimot falleferdige bord til å dekke på for gjester frå aust og nord, frå sør og vest som samlast for å sitje til bords saman med oss på Villa Felizià. 

Litt juks får ei tole likesåvel som Ingrid toler det. Pizza i form er ikkje Pizza Originale, men når rette hjelpemiddel mankerer, då lyt ein ty nettopp  til former for å få pizzaen inn og ut av omnen.
Maten var god og drøsen rundt bordet gjekk glatt. Særleg paiane på basis av eple den eine og plommer den andre fall i smak.

 Oppskriftsmak, dvs fleire rundt bordet måtte ha oppskrifta.  Då må det ha falle i smak.