Firhjularar med el-drift

 

Litt erfaring med kjøretøy på 4 hjul og framdrift med straum har eg no. Det som er ein absolutt fordel med denne,  er evnen til å klare seg sjølv. Stoppar for hindringar og finn heilt sjølv vegen til lading. 

Kan nok ikkje rekne med at det skal gå like rolig for seg med bil, men eg har nå tru på at med lit tolmod skal det gå.  Fins mange hjelpemiddel å lene seg på. Appar i utal som dekker dei områda me skal kjøra gjennom. 

Dei appane som bare dekker Norge har eg for å gjera det enkelt samla i ei eiga gruppe.

Er vel Puglia som kan bli som ein akilleshæl, men er har nå trua her og på at det skal gå greitt. Kartet syner ganske så mange ladepunkt. Ikkje lenger vekk enn det me tidlegare har måtta kjøre for å fylle drivstoff.

Kvart tal i den blå sirkelen representere kor mange ladestasjonar ein finn i nærområdet. Det bør halde til vårt bruk.

For mange år sidan, heile 11, kjøpte eg ein jordfresar. Hadde nok meir planar om jordbruk enn det som var realistisk. Fresaren tok ikkje så djupt, men nok til å mjukne ei knallhard soltørka jordskorpe. Hondaen har fungert heilt upåklagelig i 11 år. Etterkvart fekk eg tak i eit klippeaggregat til fresaren og slik vart bruksområdet utvida. Så fekk me nye venner i Ceglie. Dei ville dyrka kartofler i tillegg til alt av blomar hagen deira kunne by på. Ein heilt makalaus hage med alt som fins av blomar som tåler både turk og sol. Eg spurte Bøje om han ville bytte ut spade for å vende jorda med fresaren. Om eg kunne få "låne" den tilbake eit par gonger i året, så kunne fresaren få langtidsparkering oppe i Ceglie.  Ikkje så vanskelig når eg kunne kjøre askinen inn i anten det var Roomsteren eller Kodiaqen. Ein lem opp bak på bilen, så drog maskinen seg opp og inn heilt for eigen maskinen.  Så kom eg plutselig på at den vesle finslege maskinen nok ikkje får lov å kome inn i nybilen. 

Rett nok vart det plass for det heile i 2013 då Hondaen vart kjøpt. Men det som hjalp då var at den var demontert og pakka inn i passelig store øskjer.  Ikkje meir enn det som gjekk inn i ein Fiat 500.

Graset på vår del av Cda Coltura må klippas, både i mai og i september. For å få det til har eg spurt han som steikte dei beste biffane på Taverna di Pascalone. Ikkje vanskelig å spørje folk som han.  Det skal me ordne svarte han på mi bønn om hjelp. Så då blir det råd med både kartoffeldyrking i Ceglie og grasklipp i Latiano.